Coś nowego, lecz tak dobrze znanego ! Cz.5 !

Podczas podróży do Krakowa Gawryło wraz z Goldberg zamienili może dosłownie kilka zdań, głównie dlatego, że na autostradzie za Warszawą kobieta od razu zasnęła i obudziła się już na miejscu.. Bardzo podobał się jej samochód Piotra.. w zasadzie pomyślała czy swojego nie zamienić na podobny model.. Był to srebrny, wysoki samochód marki jeep z dość bogatym wyposażeniem.. Od razu przypadł kobiecie bardziej do gustu niż z początku sam  właściciel…

Po około pięciogodzinnej jeździe samochodem nareszcie znaleźli się w Krakowie.. Kiedy dostali od Trettera dokładne namiary na hotel, w którym mają się zatrzymać Hana od razu zauważyła kiedy mężczyzna jechał w przeciwny kierunek.. Wiedziała o tym, ponieważ w Krakowie spędziła dużo czasu i znała w zasadzie to miasto jak własną kieszeń..

- Jadąc w tym kierunku na pewno nie dojedziemy do hotelu..- zaczęła, tym razem dość pewnym siebie głosem Hana..

Piotr, wtedy uśmiechnął się pod nosem, wcale nie odrywając wzroku od jezdni..

- Nie myśl, że jestem aż takim kretynem..- powiedział nieco sarkastycznie mężczyzna.. Wtedy na ułamek sekundy obrócił się w stronę kobiety by zobaczyć jej minę.. Po chwili jednak dodał..

- Jesteśmy dobre ponad dwie godziny przed czasem, więc wpadłem na pewien pomysł.. I niech się Pani Doktor tak nie denerwuje.. Już mówiłem, że złość piękności szkodzi, a w Pani przypadku byłaby to wielka szkoda..- powiedział tym razem bardzo szarmanckim głosem mężczyzna..

Hana miała mieszane myśli odnośnie tego całego Piotra Gawryło.. Nieraz było tak, że nie mogła na niego patrzeć i w ogóle wytrzymać z nim sam na sam dłuższą chwilę, lecz nieraz był zupełnie inny.. Tak jakby miał dwa oblicza.. Nie wiedziała sama co ma o nim myśleć..

Cały czas rozmyślając na temat mężczyzny kobieta nie zauważyła, kiedy znaleźli się na jakimś małym parkingu..

- Jesteśmy na miejscu..- mówiąc to Piotr wyłączył silnik i równie szybko wyszedł z samochodu.. Po chwili dokładnie to samo uczyniła Hana..

- Tak w zasadzie kto gdzie my jesteśmy ?- zapytała kobieta krzyżując sobie ręce nad klatką piersiową, ponieważ było jej zimno..

Piotr od razu zauważył, że kobieta się wzdrygnęła od zimna więc podszedł do niej i nałożył jej na ramiona swoją marynarkę…

- Dziękuję..- powiedziała Hana zgrzytając nadal zębami.

- Mhm.. Chodźmy..- powiedział mężczyzna idąc naprzód..

Udali się do takiej małej restauracji.. „ Pod Niebem”..- oczywiście obydwoje jednocześnie wyśmiali tą nazwę.. O dziwo wtedy się dogadywali..

Jak się później okazało mężczyzna był głodny i postanowił się dobrze najeść, ponieważ kochał jedzenie w tej knajpie.. Piotr zamówił danie z przystawką, a Hana jedynie surówkę..

- Skąd znasz to miejsce ?- zapytała kobieta, kiedy skończyła jeść surówkę, której oczywiście nie dokończyła..

- Ktoś mi ją kiedyś pokazał w podobny sposób, jak ja teraz Pani Doktor..- powiedział mężczyzna jednocześnie obdarowując szczerym uśmiechem kobietę..

- Zaraz wracam..- dopowiedział po chwili mężczyzna udając się w stronę toalety..

Kiedy Hana pozostała sama, dopiero wtedy zdała sobie sprawę z tego, że nadal ma na sobie marynarkę Piotra.. Chciała ją z siebie ściągnąć.. Przypadkiem wtedy przejechała nią sobie po twarzy.. Poczuła wtedy ten zapach.. Ten, który czuła non stop w samochodzie Piotra i zawsze kiedy był w pobliżu.. Musiał używać perfum o bardzo intensywnym, a zarazem delikatnym zapachu.. Bardzo się one podobały Hanie..

- Idziemy ?- zapytał mężczyzna stając naprzeciw kobiety..

Hana go oczywiście nawet nie zauważyła z początku, ponieważ akurat wtedy rozmyślała.. Ostatnio zbyt często się to jej przytrafiało..

- Mhm..- kiedy wstała z miejsca od razu podała mężczyźnie marynarkę..

- Proszę..- powiedziała Hana uśmiechając się w stronę mężczyzny..

- Jeszcze nie.. Pójdziemy jeszcze w jedno miejsce, a na zewnątrz jest chłodno..

Jak też Piotr zaplanował, tak też zrobili.. Po prostu poszli się przejść po Krakowskim rynku, który przecież tak dobrze znała i Hana..

- Mogę Cię o coś zapytać ?- zapytała kobieta tym razem spoglądając na mężczyznę..

- Śmiało, Pani Doktor..- powiedział Piotr, który podziwiał przepiękną architekturę, która ich otaczała..

Nagle Hana się zatrzymała.. Musiała bowiem wyjaśnić jedną sprawę z Piotrem.. Mianowicie to jego całe mówienie „Pani”.. Głupio jej było kiedy ona cały czas mówiła po imieniu mężczyźnie, a on jej cały czas tak oficjalnie..

- Po pierwsze, nie żadna Pani Doktor, tylko Hana..- mówiąc to kobieta wyciągnęła dłoń w stronę mężczyzny..

- Piotr..- tym razem to mężczyzna spojrzał Goldberg prosto w oczy…

Hana jak zawsze pod jego intensywnym spojrzeniem się nieco speszyła i równie szybko zarumieniła, co od razu zauważy stojący obok niej Gawryło..

- Hana !..- powiedział mężczyzna stając tym razem naprzeciw kobiety..

Kiedy tylko Hana obróciła się , mężczyzna zaczął się zbliżać w jej stronę.. Podszedł koło niej tak blisko, że ich ciała niemalże się stykały.. Hana czuła na sobie oddech mężczyzny jak i jego cudowne perfumy.. Ten się wtedy nachylił nad nią by szepnąć jej coś na ucho..

- Zakochasz się we mnie..- powiedział mężczyzna, jednocześnie odgarniając kobiecie z nad ucha kosmyk blond włosów, który delikatnie przysłaniał jej kawałek policzka..

Hane na słowa mężczyzny dosłownie zamurowało, a na jego dotyk wręcz sparaliżowało... Jak on w ogóle może tak mówić ?! Jak on może być tak bardzo pewien siebie ?! Kim on jest, jeśli myśli, że każda mu ulegnie i się w nim zakocha ?!..- przypływ myśli od razu spowodował, ze kobieta równie szybko zareagowała, jednocześnie odsuwając się od Piotra i oddając mu marynarkę..

- W Twoich snach..- mówiąc to kobieta zaczęła iść przed siebie, nie zwracając uwagi na mężczyznę.. Tak naprawdę to walczyła sama z sobą, żeby nie obejrzeć się przez ramię..

Hana była wręcz oburzona słowami Piotra.. Najgorsze było to, że mógł mieć rację.. Od razu starała się wybić tę myśl ze swojej głowy.. Po prostu nie mogła sobie pozwolić nawet myśleć, że ona i on.. Po prostu nie mogła…

Jakoś coś tam napisałam, ale to specjalnie żeby was nie zawieść.. 

20kom= next ?

Może uda mi się dodać next'a wieczorem :)