Coś nowego, lecz tak dobrze znanego ! Cz.15 !

Reszta dyżuru obyła się bez znacznych wrażeń.. Hana od samego rana chodziła cały czas jak na szpilkach, w dodatku cała rozdrażniona. Jedyną osobą, która mogłaby ją chodź na chwilę uspokoić był Piotr, którego od ostatniej porannej rozmowy w jej gabinecie nie widziała, ponieważ miał operację za operacją..

Kiedy właśnie szła szpitalnym korytarzem, do lekarskiego natknęła się pierwszy raz na brata.. Obydwoje kiedy na siebie popatrzyli od razu się nieco zakłopotali..

- Możemy porozmawiać ?- zapytał niemalże natychmiast Zapała, chcąc wyjaśnić to i owo siostrze..

- Nie mamy o czym.. Wybacz ale śpieszę się..- rzuciła na odczepne Goldberg, wymijając przy tym brata i dość szybkim krokiem wchodząc do lekarskiego..

Kiedy przez ramię obejrzała się i zobaczyła, ze Przemek za nią nie poszedł, od razu odetchnęła z ulgą.. Oparła się o szafkę, na które stał ekspres przecierając sobie przy tym oczy.. Po prostu miała dość, nie miała siły jak gdyby nigdy nic spotykać się z bratem, po tym wszystkim.. To wszystko było byt świeże.. Z przytłaczających myśli wyrwał ją głos Leny, która nagłym trafem znalazła się obok Goldberg..

- Czy mi się wydawało, czy kolejny nowy Doktor w tym szpitalu do Ciebie startuje ?- zapytała prosto z mostu przyjaciółka, cały czas przyglądając się bacznie reakcji Hany..

Hana wtedy spojrzała na koleżankę oczami, które były wypełnione łzami.. Ledwo co się powstrzymywała by nie wybuchnąć histerią.. Mimo to, nieco ściszonym głosem, a w dodatku przez zaciśnięte zęby powiedziała..

- To mój brat..- Hana dalej cały czas patrzyła w podłogę.. Nie mogła spojrzeć na Lenę, bo wtedy wszystkie emocje by puściły i zaczęła by najnormalniej w świecie płakać..

- Przepraszam.. Nie wiedziałam..- odpowiedziała dość zmartwionym głosem Lena, jednocześnie przytulając przyjaciółkę..

- Nikt nie wie..- dopowiedziała po chwili Hana, kiedy emocje już nieco opadły..

- Chcesz o tym pogadać ?- dociekała kobieta, która po prostu chciała jakoś wesprzeć, czy wysłuchać swoją przyjaciółkę.. I tak wiadomość, że Zapała jest bratem Hany, wywarła na niej ogromne wrażenie..

- Z chęcią ale nie dzisiaj.. Jedyne o czym marzę to po prostu znaleźć się w domu i położyć się spać..- powiedziała najdelikatniej jak tylko umiała Goldberg, by nie być przypadkiem nie miłą dla swojej jedynej przyjaciółki..

- Żaden problem.. Zaraz Cię zawiozę..- powiedział szarmanckim głosem Gawryło, który właśnie wszedł do lekarskiego..

Hana kiedy tylko zobaczyła mężczyznę jak i usłyszała jego głos po prostu zmieniła wyraz twarzy.. Mimowolnie, mimo zaistniałej sytuacji uśmiechnęła się w stronę Piotra..

- Piotr Cię odstawi do domu, a my koniecznie i tak jutro o tym porozmawiamy.. Okej ?- zapytała Lena, patrząc Goldberg prosto w oczy..

- Mhm..- odpowiedziała Hana, uśmiechając się przy tym dość szczerze…

Po niedługiej chwili, Hana wraz z Piotrem właśnie wychodzili ze szpitala.. Kiedy skręcali na szpitalny parking, zdążył ich ktoś zaczepić.. Był to nie nikt inny niż Przemek..

Gdy Hana zobaczyła, kto ich woła nawet się nie obróciła.. Zapała i tak nie patrząc na nic, nawet na dość niemiłą reakcję siostry, wymijając Piotra, złapał Hanę za nadgarstek, by ta się wreszcie zatrzymała i na niego popatrzyła..

- Proszę.. Porozmawiajmy..- zaczął nieco kruchym głosem Zapała, patrząc co chwile to na siostrę to na Piotra..

- Nie mamy o czym..- mówiąc to Hana starała się pójść dalej, lecz Przemek nadal nie puścił jej ręki z uścisku..

Gawryło, który z początku nie chciał się w to wszystko mieszać, kiedy tylko zobaczył, że Przemek mimo wszystko trzyma Goldberg za rękę, po prostu musiał zareagować..

- Puść ją Przemek..- w tym momencie Piotr stanął obok nich, intensywnie patrząc srogim spojrzeniem w stronę mężczyzny..

- A co Ty jesteś jej ochroniarzem ? – powiedział sarkastycznie Przemek, z nutą pogardy w głosie.. I tak tym sposobem puścił wreszcie dłoń siostry, która od razu odsunęła się od niego o krok, stając nieco za Piotrem..

- Nawet jeśli to nic Ci do tego..- Gawryło cały czas mierzył wzrokiem Przemka..

Zapała na jego słowa, dosłownie wybuchł śmiechem.. Kiedy w końcu się na chwilę uspokoił równie szybko powiedział..

- Oczywiście.. Tak jak Kasi, Oli, Sandry i jeszcze całej reszty, co nie Doktorze ?- wzrok Przemka był przepełniony złością tak samo jak i Piotra..

Kiedy Hana usłyszała brata, od razu popatrzyła znaczącym spojrzeniem na Piotra.. Ten jednak nic nie mówiąc delikatnie złapał Hanę za rękę i pociągnął w stronę samochodu..

Gdy już wsiedli do samochodu, Hana od razu zaczęła..

- O czym on mówił ?

- O niczym.. Wypomina mi jakieś stare błędy specjalnie, żeby nas ze sobą skłócić..- mówiąc to Gawryło wreszcie ruszył i dosłownie z piskiem opon wyjechał ze szpitalnego parkingu..

Obydwoje byli bardzo poirytowani tą całą sytuacją.. Hana oczywiście nie wiedziała w co ma wierzyć.. W to co mówi jej brat, czy też faktycznie mówi tak tylko po to, żeby skłócić ją z Piotrem.. Nie wiedziała w co, ani przede wszystkim komu ma wierzyć..

KOMENTUJCIE ! PROMUJCIE ! KOCHAJCIE ! ♥