No to teraz do 26000 :) Na pewno dacie radę ♥!

89. Przeszłość zawsze wraca.. !

Nazajutrz już niemalże z samego rana do Gawryły zadzwoniła Magda odnośnie Tosi, której stan się wcale nie polepszał..wręcz przeciwnie.. Z tego też powodu, Piotr nie czekając już ani chwili dłużej spakował najpotrzebniejsze rzeczy, pożegnał się na szybko z Haną i od razu pojechał do Krakowa.. Oznaczało to jednocześnie nici z porannego śniadania do łóżka, jakie zawsze przygotowywał Gawryło po upojnej nocy.

Goldberg mając cały dzień wolny, po prostu dla siebie, postanowiła lekko posprzątać dom, już nie wspominając, że ich sypialnia po raz kolejny wyglądała jak pobojowisko..

Przy okazji wszystkie rzeczy jeszcze z podróży zdążyła wyprać, a potem nawet poukładać do szafy i komody.. Kiedy już to wszystko uczyniła nie wiedziała co ma zrobić dalej z wolnym czasem.. Przypadkiem, kiedy przechodziła obok lustra spojrzała na siebie.. Była trochę rozczarowana swoim wyglądem.. Jej cała talia i figura, o która przecież tak bardzo dbała teraz w zasadzie znikła.. Zaczęła się sama do siebie uśmiechać za każdym razem, kiedy tylko złapała się za brzuch, nie wspominając już o tym, gdy od czasu do czasu czuła małe, czasem ledwo wyczuwalne ruchy, które z czasem stawały się coraz bardziej intensywne.

Kiedy spojrzała tylko raz na swoje włosy, od razu chciała zrobić z nimi lekki porządek, lecz na marne, ponieważ za każdym razem kompletnie nie dało rady ich ułożyć.. 

Pod wpływem lekkiej złości postanowiła pójść do fryzjera.. Poszła do fryzjerki, do której chodzi już od czasów, kiedy to mieszka w Polsce.. Hana postanowiła zaszaleć i tym razem zgodziła się, by pasemka zrobić nieco ciemniejsze i dodatkowo małą, zaczesywaną na bok grzywkę.. 

Sama już od dłuższego czasu o tym myślała, lecz co chwile coś się działo i po prostu nie miała nawet chwili, by się sobą zająć.. Najbardziej była ciekawa reakcji Piotra, gdy ją zobaczy.. Miała tylko nadzieję, że ta lekka odmiana będzie się mu podobać..

Kiedy wyszła od fryzjera nie chciało jej się wracać do pustego mieszkania, więc postanowiła zadzwonić do Leny i zaoferować jej zakupy.. Gdy już wybierała telefon do przyjaciółki, nagle zaskoczyło ją połączenie przychodzące od Trettera.. Jak tylko zobaczyła kto dzwoni, od razu się niezmiernie się zdziwiła..

- Hana.. Całe szczęście, że odebrałaś.. Jedna z pacjentek odmawia pomocy lekarskiej ze strony Wójcika, ponieważ życzy sobie tylko Ciebie.. Podobno kiedyś była Twoją pacjentką.. – Stefan brzmiał na dość zestresowanego, tak jakby się co najmniej wstydził rozmawiać z Godlberg..

- Dobrze.. Rozumiem.. Za chwilę przyjadę..- powiedziała Hana, po czym na samą myśl o tym, że jedzie do pracy zaczęła się uśmiechać..

Goldberg sama przed sobą wiedziała, że jest lekką, no może nie aż tak lekką ale mimo wszystko pracoholiczką.. Nic w tym dziwnego skoro dotychczas medycyna, to było jej jedyne życie.. Właśnie dzięki niej, przeżyła niby to rzekomą śmierć James’a.. To, kiedy może pomagać ludziom, a zwłaszcza kiedy widzi gdy nowy człowiek przychodzi na świat… nie jest w stanie opisać uczucia jakie właśnie wtedy wypełnia jej duszę jak i serce..

Teraz kiedy jest z Piotrem, to właśnie on wypełnia w niej to uczucie.. Medycyna i tak jest, była i zawsze będzie jednym z ważniejszych priorytetów w jej życiu, oczywiście zawsze po rodzinie.. To bowiem, czyli Piotr i dzieciaki będą dla niej czymś, co spowoduje, że każdego dnia będzie chciało jej się żyć i na nowo z każdym porankiem przeżywać wszystko od nowa..

Na samą myśl o dzieciach była niezmiernie szczęśliwa.. Najbardziej nie mogła doczekać się tylko tego, kiedy weźmie je po raz pierwszy na ręce.. Kiedy poczuje ich delikatne, a zarazem aksamitne ciałko.. Kiedy zaczną stawiać pierwsze kroki jak i kiedy powiedzą pierwsze słowa..

Goldberg była już na szpitalnym parkingu, dosłownie cała rozkojarzona.. Tak rozmyśliła się o tym wszystkim, że z tego wszystkiego zapomniała, że miała szybko pojawić się w szpitalu, ponieważ czeka na nią pacjentka.

Kiedy zaparkowała samochód dość szybkim krokiem skierowała się w stronę szpitala.. Niemalże od razu poszła na izbę przyjęć, gdzie niby właśnie wszyscy na nią czekają.. W międzyczasie udało jej się założyć biały kitel, za którym już tak bardzo tęskniła..

Gdy Hana tylko zobaczyła kto siedzi na lekarskiej kozetce, od razu zaniemówiła..

Była to  ta Ewa – żona Karola, który omal nie zastrzelił Hany i Piotra..

Wcale nie ucieszył jej widok kobiety, przez którą mogła stracić ukochanego.. Z drugiej jednak strony, to właśnie dzięki niej zbliżyła się do Piotra i właśnie dzięki niej poznała go bliżej.. Miała mimo wszystko mieszane uczucia odnośnie Ewy.

- Co się dzieje?- zapytała równie szybko Hana, stojącego blisko niej Wójcika, który zawzięcie dyskutował z Tretterem.. Dopiero wtedy obydwoje zorientowali się, że Hana już przyszła..

- Cześć..- powiedziała cienkim głosem Ewa, która najwyraźniej z bólu trzymała się za brzuch.. Mimo to starała uśmiechnąć się w stronę Goldberg..

- Powie mi ktoś wreszcie o co chodzi?- ponagliła Hana Wójcika, który dopiero teraz zaczął..

- Tak.. No więc pacjentka jest w siódmym miesiącu ciąży i dopiero po raz pierwszy przyszła na kontrolę, ponieważ bóle podbrzuszne znacznie się nasilają.. Podejrzewam, że gdyby nie te bóle, to chyba urodziłaby w domu..- Darek powiedział to dość sarkastycznie, ponieważ wydawał się być zdenerwowany.. Tak naprawdę to Hana po raz pierwszy widziała go w takim stanie..

Goldberg po dość szybkim, ale równocześnie dosyć dokładnym zbadaniu Ewy skierowała ją na UZG.. Sama nagrała się tylko Piotrowi na pocztę, że gdyby wrócił wcześniej to może jej nie zastać w domu, ponieważ jest w pracy..

Pominęła jednak fakt, że bardzo możliwe jest to, że będzie musiała operować…

KOMENTUJCIE :) Możliwe, że będzie się działo ♥!
PS. Jak myślicie, jakie bliźniaki urodzi w przyszłosci Hana ?! piszcie w komentarzach :)!!!