Miłego czytania :) Komentujcie ♥!

48. AŁA ! :D

Nastał już wieczór.. Hana siedziała w domu i czekała na Piotra, który pomagał Zosi w przeprowadzce.. Ta cała sytuacja ją zupełnie roztroiła.. Nie chciała mimo wszystko żeby Piotr myślał, że Hana ma coś przeciwko tej całej Burskiej.. Siedząc samej w mieszkaniu puściła sobie na wysoką głośność muzykę.. Siedziała tak w tym salonie i słuchała muzyki, która wypełniała całe pomieszczenie.. Nagle zmienił się utwór.. Zaczęła lecieć piosenka, którą dostała na składance od James’a kiedy zniknął ze szpitala psychiatrycznego.. Od razu wszystko dosłownie w jednym momencie wróciło.. Wróciły te wszystkie problemy i kłopoty które miała przez James’a.. Najbardziej zabolało ją to, że przez niego postanowiła rozstać się z Piotrem, którego przecież tak mocno kochała..

Z tych wszystkich natłoczających się myśli w głowie Hany wyrwał ją Piotr, który właśnie wszedł do salonu.. Hana niemalże natychmiast wyłączyła muzykę.. I tak była już wystarczająco skołowana.. W pierwszej chwili Hana nie zauważyła Piotra, który przytrzymywał gazik nad brwią.. Od razu zerwała się na równe nogi i podeszła do mężczyzny..

- Co się stało?! – zapytała zdenerwowanym głosem kobieta…

Podniosła delikatnie dłoń Piotra, by zobaczyć co chowa pod ręką..

- Nic mi nie jest.. – Piotr starał się uspokoić żonę..

Hana wtedy tylko jeszcze bardziej popatrzyła na niego wnikliwym i pełnym niepokoju spojrzeniem..

- Po prostu straszna ze mnie sierota..- mówiąc to uśmiechnał się żeby Hana się nieco rozluźniła..

- Nie można zaprzeczyć..- powiedziała już nieco spokojniejsza, lecz nadal cała w emocjach.

- Więc ja kto się stało ?- Hana wskazała gestem ręki na czoło Piotra..

Piotr wtedy przewrócił dosłownie oczami i usiadł na kanapie, ściągając w końcu kurtke.. Na chwilę puścił gazik żeby zobaczyć czy nadal rana krwawi.. Jak się okazało nadal sączyła się z niej krew.. Po chwili w końcu zaczął..

- No jak to jak to się stało.. Po prostu pomogłem Zosi przewieść te rzeczy, ale potem pomogłem jej jeszcze to wszystko wnieść na góre.. No i jak wnosiłem stól to nie zauważyłem barierki na korytarzu.. I tak to wszystko się potoczyło..- powiedział Piotr niemalże jednym tchem..

Hana na jego słowa tylko pokiwała głową, po czym poszła do łazienki po wodę utleniona i kawałek plastra… Kiedy już miała potrzebne rzeczy poszła do salonu i usiadła obok mężczyzny..

- Nic mi nie jest kochanie..- powiedział Piotr tak zwyczajnie..

- Nie chce żebyś zaplamił mi wszystko krwią w domu..- mówiąc owe słowa Hana nieco się uśmiechnęła..

- Dobrze ,dobrze..- Piotr zniżył się wtedy nieco na kanapie żeby Hana mogła dokładnie opatrzyć ranę..

Odłożyła gazik, który mężczyzna nadal trzymał.. Był on już cały przesiąknięty krwią.. Następnie wzięła czysty gazik i przyłożyła do rany po czym polała wodą utlenioną..

- Ała..!- krzyknął w odpowiedzi Piotr i zaczął się śmiać..

- Cierp ciało jak chciało !- powiedziała równie uśmiechnięta mimo wszystko kobieta..

Piotr kiedy usłyszał słowa Hany od razu ją do siebie zagarnął, po czym bardzo namiętnie pocałował..

- Jeszcze nie skończyłam..- wyszeptała między pocałunkami kobieta..

- A ja nawet nie zacząłem..- powiedział Piotr wracając do całowania kobiety.. Całowali się jak zawsze subtelnie, a zarazem czule i z ogromnym uczuciem.. Po chwili obydwoje położyli się na kanapie, nie przerywając pocałunków.. Kiedy Piotr zaczął całować kobietę po obojczyku i ramieniu nagle się wzdrygnął..

Hana od razu to poczuła i nie pozostawiła tego tak obojętnie..

- Co jest ?- powiedziała kobieta patrząc na Piotra, który delikatnie zaczął się gładzić w okolicach świeżej rany..

- Chyba jednak musimy najpierw to dokończyć..- powiedział Piotr pokazując na czoło..

Hana wtedy zaczęła się śmiąć.. W dosłownie kilka minut dzięki ukochanemu mężczyźnie zapomniała o wszystkich jej problemach.. Tylko on tak na nią działał.. Tylko dzięki niemu umiała się całkowicie „wyłączyć” na świat i być tylko z nim.. Tak bardzo go kochała..

30kom=next :)