Coś nowego, lecz tak dobrze znanego ! Cz.38 !

Hana również spojrzała w kierunku Piotra.. Zobaczyła z jakim niedowierzaniem się jej przyglądał.. Patrzyli na siebie wielkimi oczyma i żadne z nich nic nie mówiło.. Nie zwracali także najmniejsze uwagi na to, że nie są wcale sami.

- Hana..- dociekał brunet, biorąc jednocześnie z jej rąk córeczkę..

Goldberg dopiero wtedy się ocknęła..

- Tak ?- zapytała zamyślona kobieta.

- Za ile kończysz dyżur ? Mamy na Ciebie poczekać ?- mężczyzna w tym czasie puścił z rąk dziewczynkę i postawił ją na ziemi..

Mała od razu ruszyła przed siebie.. Wbiegła, przebierając tymi swoimi krótkimi i małymi nóżkami w Piotra.. Gawryło od razu przykucnął do niej i szczerze się do niej uśmiechnął.. Nawet się nie zorientował, a mała od razu wskoczyła mu na ręce..

Dopiero gdy usłyszeli śmiech Zuzi, Hana wraz z Filipem obrócili się w stronę Piotra.. Zobaczyli jak Gawryło śmieję się z czegoś i gilgocze dziewczynkę..

- Zuzia.. Zamęczysz Pana..- powiedział równie szybko brunet, podchodząc do Piotra i biorąc od niego dziewczynkę..

- Dobrze to czekamy na Ciebie w domu..- zwrócił się mężczyzna w stronę Hany, gdy wychodził dziewczynka obróciła się twarzą przez ramię Filipa i krzyknęła..

- Paa !- pomachała Piotrowi.. Gawryło również jej odmachał..

Hana stała jak wryta i patrzyła się na jej ukochanego faceta.. Nawet nie wiedział, że Zuzia jest jego córką, a już po pierwszym spotkaniu się lubią.. Nie dowierzała własnym oczom.. Tysiące razy wyobrażała sobie ich spotkanie, ale nie tak..

- Masz świetną córkę..- mówiąc to Piotr stał już naprzeciwko Hany..

Kobieta na jego słowa, jedyne o czym pomyślała, to tym, że mają świetną córkę…

- Dlaczego wróciłeś ?- zapytała Hana, jednak w jej głosie można było poczuć ból i zażenowanie..

- Wróciłem, bo od początku było ustalone, że tu wrócę..- spojrzał na Hanę przytłoczonym spojrzeniem, po czym dodał.

- Miałem wrócić ponad rok temu, gdy tylko odzyskałem siłę w nogach.. Do Ciebie Hana..- w tym momencie patrzyli sobie prosto w oczy.

- Po co do mnie.. Przecież trzy lata temu jasno mi powiedziałeś, że nic do mnie nie czujesz..- Goldberg starała się brzmieć poważnie.. Starała się nie ulec presji danej sytuacji.

Piotr na jej słowa zdziwił się.. Kiedy ponad rok temu rozmawiał z Wiki, prosił ją by dała Hanie list.. Miał nadzieję, że to zrobi mimo tego, iż jego ukochana zaczęła sobie układać życie na nowo.. Wtedy miał nadzieję, w zasadzie każdego dnia czekał na jej telefon.. Niestety się nie doczekał..

- Wiktoria nic Ci nie przekazała? Ode mnie ?- zapytał z ogromnym zaskoczeniem w głosie..

- Nic nigdy mi nie przekazała.. – odpowiedziała oschle kobieta.

Piotr już nic nie odpowiedział.. Spojrzał na Hanę.. Widział w jej oczach ogromny żal, smutek i ból.. Po prostu nadal ją kochał.. Dałby wszystko, żeby tylko cofnąć czas.. Niestety od razu wróciła do niego ta sama, nudna i szara rzeczywistość.. Hana miała męża, córkę i ułożone życie.. Nie chciał wchodzić w nie z butami.. Nie mógł.. Mimo to, iż zdawał sobie powagę z danej sytuacji musiał to zrobić..

Objął ją w tali jedną ręką, a drugą delikatnie przyciągnął do siebie za podbródek.. Wtedy ich twarze dzieliły dosłownie milimetry.. Czuli na sobie nawzajem swoje oddechy.. Hana po prostu zamknęła oczy.. Piotr uznał to jako znak i dość czule pocałował kobietę swojego życia.. Na początku były to pocałunki żalu, pogardy, a przede wszystkim ogromnej tęsknoty.. Mimo, że w końcu czuli się tak dobrze w swoich ramionach, oderwali się od siebie..

- Przepraszam.. Musiałem..- Piotr zaczął się tłumaczyć, lecz Hana nic nie odpowiedziała.. Po jej policzku spłynęła jedna wolna łezka.. Nawet jej nie ocierając obróciła się na pięcie i wyszła z lekarskiego..

Piotr zrezygnowany, przebrał się i udał do domu.. Przecież już ponad godzinę temu skończył dyżur.. Z resztą na pewno czekała na niego Gabrysia z Kevinem.. Nie chciał tam wracać.. Jedyne o czym teraz marzył to o tym, by z powrotem złapać w swe ramiona Hanę i całować już do końca życia.. Niestety wtedy wracał do niego obraz, jak ma męża i córeczkę.. Nie mógł zepsuć jej po raz kolejny życia.. Po prostu nie mógł..

Hana od razu poszła do swojego gabinetu.. Usiadła przy biurku i zaczęła szlochać.. Nawet nie kontrolowała, jak po jej policzkach mimowolnie spływały łzy.. Delikatnie dotknęła opuszkami palców swoje usta.. Usta, którymi kilka chwil temu całowała się z Piotrem.. Tak bardzo go kochała, mimo tego, iż sumiennie starała odrzucić od siebie tę myśl.. Gdy minęła godzina, jej dyżur dobiegł końca.. Szła już szpitalnym korytarzem, kierując się w stronę parkingu.. Cały czas bujała w obłokach.. Z tego wszystkiego, mijając się z kimś w drzwiach wpadła na pewną osobę.. Była to Wiki.

- Przepraszam..- powiedziały kobiety jednocześnie..

Consalida chciała już odejść, lecz wtedy Hanie przypomniały się słowa Piotra.. „Wiktoria Ci nic nie przekazała ? Ode mnie?”.. Postanowiła się od razu o to zapytać rudowłosej..

- Wiki.. Słuchaj.. Czy ty przypadkiem, nie miałaś mi kiedyś czegoś przekazać od Piotra ?- powiedziała prosto z mostu, ponieważ miała już dość na dzisiaj.. Mimo wszystko chciała się dowiedzieć prawdy..

Rudowłosa wyglądała jakby się nad czymś zastanawiała.. Zajęło jej to dłuższą chwilę, lecz w końcu powiedziała..

- No tak. Pamiętam. Zostawiłam Ci przecież list w mieszkaniu..

- List ?.. Żadnego listu nigdy nie dostałam.

- To było już dawno temu.. Miałam dać Ci go prosto w ręce, ale wtedy miałam pilny przypadek więc wrzuciłam go po prostu do skrzynki na listy..- Wiki uważnie przyglądała się Hanie.. W końcu dodała..

- Matko Hana.. Zaniosłam go do Twojego starego mieszkania.. Przecież Ty wtedy już mieszkałaś u Filipa..- Wiki dosłownie puknęła się w głowę.. Nie mogła sobie tego wybaczyć..

- Wiesz co w nim było ?- dociekała Hana..

- Niestety nie.. Piotr dał mi go w dniu wyjazdu i kazał dać Tobie, gdy tylko przyjdzie odpowiedni czas.. Przepraszam..- rudowłosa wyglądała na bardzo przytłoczoną..

- Nie szkodzi.. Pójdę już..- powiedziawszy to Hana wyszła na szpitalny parking..

W głowie miała teraz tylko i wyłącznie Piotra.. Zastanawiało ją, co mogło być w tym całym liście ?.. Mimo nostalgicznych myśli, które cały czas kłębiły się w jej głowie, wsiadła do auta i pojechała do domu…

KOMENTUJCIE  30 KOM = NEXT ! :) Może wszystko wróci na odpowiedni tor w ich życiu ? *.* Jak będziecie aktywni to bd dzisiaj next :D