Nie dałam rady wczoraj dodać ponieważ nauka na koło mnie przerosła :D Oto kolejna część! ♥

25. „To nie żaden tancerz :D „

Tydzień zleciał im bardzo szybko.. w zasadzie dwa dni przed ślubem miały miejsce ogromne przygotowania.. Hana z Leną wybierały suknię ślubną, no a Piotr jak to Piotr nie chciał zgodzić się na biały garnitur ani białe lakierki.. twierdził, że gdyby poszedł tak ubrany to czułby się jakby brał komunię. Ostatecznie stanęło na tym, że Piotr miał ubrać klasyczny, czarny garnitur i do tego muchę. Obydwoje nie chcieli wieczoru panieńskiego ani kawalerskiego.. No ale Hana uparła się, że noc przed ślubem muszą spędzić osobno, ponieważ inaczej może ich spotkać pech..a tego obydwoje nie chcieli za żadną cenę… Na ślub miała przyjechać Tosia, ale ostatecznie się rozchorowała i nie miało to najmniejszego sensu żeby się tylko męczyła w takim stanie chociażby podróżą…

Nastała ostatnia noc przed ślubem… Hana pojechała do Leny.. Bardzo ciężko było im się rozstać szczególnie przed tak ważnym dniem.. Hana co chwile była nie przytomna i wisiała cały czas na telefonie.. a Piotr w mieszkaniu siedział sam i nie mógł sobie znaleźć miejsca… Jedyne co odrywało Hane od tego ciągłego sprawdzania telefonu był Felek.. Gdy się nim zajmowała od razu na chwilę „przytomniała”.. niestety gdy zasnął znowu wróciła do tej samej czynności.. W końcu Lena nie wytrzymała..

- Zostaw ten telefon.. Przecież nic się nie zmieni przez jedną noc.. Chyba się nie rozmyśli, nie? – zapytała, po czym posłała Hanie pełne śmiechu spojrzenie..

- Nie no wiem, że się nie rozmyśli.. Po prostu.. Po prostu już od dawna nie pamiętam żebyśmy razem nie spędzali wieczoru…- powiedziała nieco przygnębionym glosem.

Lena chwilę się zastanawiała, lecz po chwili wpadła na pomysł..

- Dość tego jęczenia…- powiedziała kobieta po czym poszła do drugiego pokoju..

Gdy wróciła, niosła ze sobą szampana, ciasto i pełny talerz owoców..

- Trzeba w końcu jakoś uczcić Wasze święto.. A poza tym uwierz mi, że jeszcze zatęsknisz za takim wieczorkiem bez faceta.. – Lena posłała do Hany wymowne spojrzenie..

Kobiety śmiały się i żartowały.. W końcu Hana się rozluźniła i poczuła nieco „swobody”.. Gdy tak sobie rozmawiały zaskoczył obie kobiety dzwonek do drzwi o tak późnej porze.. Lena niemal natychmiast wstała żeby zobaczyć kto to może być..

Gdy otworzyła drzwi niemalże od razu wybuchła śmiechem… Był to Piotr, który najwyraźniej nie mógł wytrzymać tych kilku godzin bez Hany..

- Cześć.. Wiem, że wy macie dzisiaj ten wieczór bez facetów i w ogóle.. No ale ja po prostu musze zobaczyć Hane.. Inaczej nie zasnę nie ma nawet takiej opcji.. Powiesz jej żeby tu przyszła? – zapytał bardzo przyjaznym głosem mężczyzna..

Lena wpuściła go do środka , po czym poszła po Hane.. Gdy weszła do salonu Hana od razu zauważyła, że Lene cos bardzo rozśmieszyło..

- Kto to był? – zapytała Hana gdy tylko Lena weszła do pokoju..

- Nie bój się.. To nie żaden tancerz na twój wieczór ani nic z tych rzeczy.. Ale mimo wszystko uważam, że jest to bardzo miła niespodzianka..

Hane troszkę zdziwiła ta cała sytuacja.. Siedziała bez ruchu.. po chwili Lena dopowiedziała..

- No idź już.. Tylko masz tu zaraz wrócić ! – powiedziała kobieta nadal się śmiejąc.

Hana niepewnie wstała z kanapy i poszła w stronę przedpokoju.. Nie wiedziała o co Lenie, bądź o kogo może chodzić… Weszła niepewnym krokiem.. Ktoś stał oparty o drzwi, lecz było tak ciemno, że dokładnie nie widziała kto to może być.. Po chwili jednak ktoś odezwał się głosem, który tak dobrze znała..

- Nie mogłem wytrzymać…- powiedział Piotr bardzo szarmancko…

Hana zaczęła się uśmiechać.. Nim zdążyła cokolwiek odpowiedzieć Piotr wziął ją w ramiona i zaczął bardzo namiętnie, a zarazem subtelnie całować tak, jak to ona najbardziej kochała… ♥

20kom=next ♥ !