Nie wszystko będzie takie, na jakie wygląda ♥!

28. Koo...chanie ?!

Minął niecały tydzień.. Niestety Piotr nadal nie odzyskał przytomności, lecz już był odłączony od respiratorów i był w stanie samodzielnie oddychać.. Hana dosłownie przeżywała mękę.. Nikt nie był w stanie stwierdzić dlaczego mężczyzna nie odzyskuje przytomności mimo tego, że wyrównali już poziom erytrocytów we krwi i tej całej reszty.. Hana tak naprawdę nie opuszczała Piotra na krok.. Nawet z tego powodu dostała urlop, ponieważ Tretter stwierdził, że w takim stanie nie jest możliwe by pracowała…

Szpital, przez ten niecały tydzień stał się niemalże jej domem.. Domem dlatego, że był tutaj Piotr.. Po tej całej sytuacji, która miała miejsce Hana musiała z osobna zawiadomić Magdę, ponieważ Tosia miała przyjechać w przyszłym tygodniu na weekend do nich, a przecież w stanie Piotra to jest nierealne.

Hana jak zawsze spała na krześle obok łóżka, gdzie leżał jej ukochany.. Nagle poczuła, że mężczyzna ścisnął jej dłon.. Niemal od razu się ocknęła i podeszła do Piotra.. Mężczyzna powoli zaczął otwierać oczy lecz wyglądał jakby był nieświadom co się z nim dzieje.. Hana była szczęśliwa, że odzyskał przytomność lecz martwiła się jego zachowaniem.. Od razu wybiegła na korytarz i zaczepiła jakąś pielęgniarkę, żeby ta zawiadomiła Doktor Consalidę.. Gdy to zrobiła, szybko wróciła do sali Piotra.. Mężczyzna chciał coś mówić lecz Hana mu nie pozwoliła.. Nie chciała żeby się przemęczał ..

- Ciii. Spokojnie Kochanie.. Wszystko będzie dobrze…- kobieta stała nad nim i głaskała go po twarzy..

W tym samym momencie na sale dosłownie wbiegła Wiktoria.. Kazała Hanie na chwilę wyjść z pomieszczenia.. Kobieta nie chciała go rzecz jasna zostawiać , no ale musiała, ponieważ Wiki musiała Piotra dokładnie zbadać..

Minęło kila minut.. Wiki wyszła wtedy też z sali mężczyzny.. Jej twarz nie była jednoznaczna, co Hane nieco zmartwiło..

- Co z nim ? –zapytała Hana z olbrzymią troską w głosie.

- Wraca do formy.. Wszystko jest w porządku, odzyskał już w pełni przytomność..- powiedziała Wiki mało przekonującym głosem..

- Ale.. ?- niemalże od razu powiedziała zmartwiona kobieta.

- Piotr.. On jest w lekkim szoku.. Musi sobie przypomnieć wszystko tak na spokojnie, ale wszystko jest w jak najlepszym porządku..- powiedziała tym razem Wiki nieco pewniejszym głosem..

- Możesz iść do niego.. tylko proszę nie „naciskaj” i nie męcz go za bardzo.. Przyjdę pózniej sprawdzić czy wszystko jest w normie..- powiedziała Consalida, po czym poszła, ponieważ jedna z pielęgniarek wzywała ją do jakiegoś nagłego przypadku.

Hana chwilę stała przed salą mężczyzny.. Po chwili wzięła głęboki oddech, uśmiechnęła się i pewnym krokiem weszła do pomieszczenia.

Gdy Piotr zobaczył Hane nie sprawiał wrażenia, ze cieszy się z widoku kobiety.. Nawet wręcz przeciwnie odwrócił wzrok na drugi koniec sali.. Hana od razu to zauważyła i podeszła do mężczyzny..

- Jak się czujesz kochanie?..- powiedziała kobieta i złapała mężczyznę za rękę..

Wtedy też Piotr popatrzył na Hanę.. Patrzył się jej prosto w oczy.. Wreszcie wyrwał swoją rękę z uścisku kobiety..

- Kochanie?.. – zapytał Piotr ze zdziwieniem w głosie..

Słowa mężczyzny dosłownie zamurowały kobietę… Nie wiedziała co się dzieje, dlaczego Piotr jej nie pamięta, albo dlaczego nie pozwala by mówiła do niego „kochanie”.. W jej głowie zaczęło się roić tysiące pytań.. Hana chwilę się zastanowiła, co odpowiedzieć mężczyźnie na zadane wcześniej pytanie, lecz doszła do wniosku, że powie po prostu to, co myśli…

20kom=next !♥