Od jutra bądźcie aktywni to będzie dużo części ♥!

43. Cała prawda.

Mineło około godziny.. Hana nie wiedziała jak ma w końcu zapytać Piotra o co chodzi z tą całą Zosią.. Byli bardzo zmęczeni więc właśnie kładli się spać.. Piotr jeszcze brał prysznic, a kobieta czekała już na niego w sypialni.. W tym czasie myślała jak delikatnie zapytać o Burską męża.. Gdy tak już dobie leżała, nagle zaskoczył ją telefon.. Był to co prawda telefon Piotra.. mimo to instynktownie podniosła telefon żeby zobaczyć kto się o tej porze tak dobija.. Gdy zobaczyła, że dzwoniła Zosia, wszystko momentalnie zaczęło się w Hanie zbierać.. Po chwili do sypialni wszedł Piotr.. Zanim się położył, jak zwykle sprawdzał telefon no i nastawiał budzik.. W między czasie widział, że Hana jest jakaś nie swoja.. Wtedy też zobaczył trzy nieodebrane połączenia od Zosi.. Przez dosłownie chwilę, pomyślał że to coś ważnego skoro tyle razy dzwoniła.. Mimo to stwierdził, że skoro miałaby naprawdę ważną sprawę to zadzwoniłaby jeszcze jeden raz.. Czuł na sobie spojrzenie Hany, dlatego starał się nie zdradzać jakichkolwiek emocji.. Zwyczajnie tylko położył się obok kobiety, po czym popatrzył na nią oczyma pełnych uczucia..

Mężczyzna delikatnie odgarnął kobiecie jeden kosmyk włosów, który delikatnie opadał jej na policzku.. Pod jego dotykiem Hana się nieco wzdrygnęła..

- Coś się stało?- zapytał nieco zdziwiony reakcja kobiety Piotr..

Kobieta dosłownie popatrzyła się na męża „spod byka”, po czym powiedziała..

- Ktoś się do Ciebie dobijał..- powiedziała jak gdyby nigdy nic kobieta..

Piotr nawet się nie zastanawiał nad odpowiedzią..

- No tak.. Zosia dzwoniła.. Ale przecież jeśli to coś ważnego to zadzwoni jeszcze  raz.. – Piotr starał się brzmieć przekonująco..

Kiedy kobieta usłyszała obojętność w głosie mężczyzny na temat Burskiej, od razu była bardzo zadowolona i poczuła bowiem pewien rodzaj satysfakcji..

- Odpowiedz mi tak szczerze.. Coś było między Tobą a Burską?- zapytała wprost kobieta posyłając jednocześnie mężczyźnie znaczące spojrzenie..

Piotr był nieco zmieszany.. Nie wiedział co ma powiedzieć.. Przecież tak naprawdę nic między nimi nigdy nie zaszło.. Może i przez pewien czas Piotr miał kiedyś jakąkolwiek nadzieje, że on i Zosia.. Ale to minęło równie szybko jak przyszło..

- Nie.. Po prostu się przyjaźniliśmy.. A to, że ludzie lubią wyolbrzymiać pewne sprawy to już nie moja wina..- powiedział dosyć poważnie mężczyzna… Po chwili dodał..

- Chyba mi nie powiesz Kochanie, że jesteś o mnie zazdrosna..- mówiąc to posłał kobiecie dosyć wnikliwe i rozbawione spojrzenie..

Kobieta na te słowa się tylko nieco zarumieniła i jak zawsze w takich sytuacjach szturchnęła mężczyzne w bok..

- A nawet jeśli to coś w tym złego? – zapytała kobieta już z o wiele lepszym humorem..

- Nie skądże.. Powiem Ci, że nawet bardzo mi się to podoba..- powiedział równie wesoły mężczyzna, po czym musnął kobietę delikatnie, a zarazem subtelnie w usta..Całowali się tak chwilę do czasu, aż po raz kolejny zadzwonił telefon Piotra…

Piotr niemal od razu spojrzał pytająco na Hanę, tak jakby oczekiwał odpowiedzi czy może odebrać.. Kobieta tylko pokiwała głową.. Była to Zosia.. Miała jakąs ważną sprawę.. Hana wtedy też kładła się już spac więc Piotr nie chciał jej utrudniać zasypiania więc wyszedł do salonu..

Gdy kobieta tak sobie leżała, wiedziała że nie zaśnie.. Nie mogła iść spać póki nie dowie się czego od Piotra chce ta cała Burska.. Kobieta przewracała się z boku na bok.. Minęło już chyba koło dwudziestu minut, a Piotr nadal nie wracał.. Im dłużej go nie było tym Hane znowu męczyły te chore myśli o nim i o tej całej Zosi.. Mimo tego, że Piotr dokładnie sprecyzował ich relacje.. Hana jakoś czuła, że coś mimo wszystko wisi w powietrzu..

Nagle do pokoju wszedł Piotr, który wyglądał na dosyć zdezorientowanego.. Kobieta aż podniosła się do pozycji siedzącej na łóżku gdy zobaczyła jego minę..

- Coś się stało?- zapytała równie zaskoczona..

- Chyba będę musiał jechać do szpitala..- powiedział niepewnym głosem Piotr..

30kom=next ?! Dziekuje tym, ktorzy ciagle wchodzą na bloga ;* ♥!