Opowiadanie 3.Cz.5

No więc tak jak obiecałam, dodaje dzisiaj nexta :)

Niby jest hot, ale jak wiecie nie potrafię tego pisać za co z góry przepraszam :c

Zapraszam na nexta EPIC !
http://hapiepiclove.blogspot.com/2014/07/cz10.html

To wszystko co się właśnie działo wzbudziło w nich tylko olbrzymie pożądanie. Nic więcej bowiem nie miało teraz znaczenia. Gawryło długo nie myśląc przekręcił Hanę na bok, przez co uniemożliwił jej jakąkolwiek ucieczkę – oczywiście blondynce nie to siedziało teraz w głowie…

Całowali się wręcz łapczywie. Już dawno, nie było między nimi tak gorąco. Wszystkie wcześniejsze razy wiązały się z próbą o dziecko, a teraz w końcu robią to dla samych siebie, z nieukrywaną przyjemnością.

Nie wiedząc kiedy znaleźli się na łóżku. Hana widziała skrępowane i niepewne ruchy męża. Tak jakby nie wiedział czy może jej dotykać. Wyglądało to tak, jakby chcieli się kochać po raz pierwszy!

Może wszystko przez to, że się od siebie odzwyczaili? Ciężko stwierdzić…

Długo nie myśląc, blondynka przejęła inicjatywę. Usiadła na jego kolanach. Namiętnie obdarowała go pocałunkiem. Już nawet nie wiedziała, kiedy przyśpieszył jej oddech. Tym razem to Piotr spojrzał jej prosto w oczy. Zastanawiał się o czym myśli jego kobieta będąc taką skupioną… Może coś jej nie pasowało? Może już jej nie kręci tak jak kiedyś?

Ostatecznie Gawryło bez jakiegokolwiek zastanowienia zdjął z niej koszulkę, a później jednym sprawnym ruchem pozbył się koronkowego stanika. Przed jego oczyma ukazały się piersi kobiety. Zawsze wzbudzało to w nim tylko większe pożądanie. Dosłownie wzięło ono górę!

Delikatnie musnął jej szyję, na której poczuł zapach tak dobrze znanych perfum. Czuł się tak samo jak wcześniej w pracy, lecz wtedy nie mógł jej nawet dotknąć… Jak zawsze przywróciło to go o niemalże zawrót głowy. Gdy z powrotem wpił się w jej usta, poczuł jak bardzo uciążliwe stają się jego spodnie. Długo nie myśląc rozpiął rozporek, spuszczając jeansy w dół. Od razu na jego twarzy można było dostrzec ulgę.

- Coś nie tak?- zapytała blondynka.

- Nie, nie.- Gawryło chciał dalej całować żonę, lecz Hana jak to Hana musiała zauważyć jego minę.- Wszystko dobrze.- powtórzył jeszcze, wracając do poprzedniej czynności.

Po chwili znowu zszedł pocałunkami z ust na szyję, dekolt jak i bark czy obojczyk. Gdy z powrotem wracał do ust, zrobił na jej szyi niewielką malinkę. Kochał tak robić, ponieważ wiedział, że w ten sposób o nim nie zapomni!

Poczuł jak mocniej przyciąga go do swojego rozgrzanego już ciała. Po chwili zabrał się za jej koronkową bieliznę. Nie minęło dużo czasu nim koronkowe majteczki znalazły sobie miejsce nieopodal łóżka. Co chwilę sprawiali sobie przyjemność. W końcu Gawryło zaczął ugniatać jej piersi, co tylko wywołało u niej nieokrzesany jęk rozkoszy. Oczywiście po chwili stłumili to w sobie, w postaci dosadnego pocałunku. Tym razem toczyli swoimi językami zaciętą bitwę, przez którą podrażniali tylko swoje podniebienia..

Wiedzieli, że idą na całość. To nie było zwykłe zbliżenie, ale dlaczego? Może dlatego, że mieli świadomość iż może się taka sytuacja więcej nie powtórzyć?

Nie chcieli o tym teraz myśleć. W tej chwili liczyli się tylko oni. Chcieli, by to się nie skończyło. By trwało to zawsze i na zawsze. Po prostu wiecznie!

Po chwili Piotr zjeżdżał pocałunkami na dół i na dół. Tym sposobem prowokował ją i dobrze o tym wiedział. Chciał po prostu sprawić jej przyjemność. Chciał, by zapamiętała tę noc na długo, bądź przynajmniej ten poranek?

Nie zwrócili nawet uwagi, że za oknem już świta!

W końcu Gawryło spojrzał w górę. Widział, że podoba się jej to, co robi. Zawsze w ten sposób pobudzał swoją żonę.

Nie zaprzestawał. Gdy z powrotem wpił się w jej usta, jedną ręką zaczął gładzić wewnętrzną część jej już nadto rozgrzanego uda. Czuł, że długo nie wytrzymają. Zbyt byli tego spragnieni. Pożądanie już dawno wzięło górę, więc na co czekać? Jednym ruchem zacisnął ręce na jej pośladkach. Chciała go poczuć. Tu i teraz. Z tego wszystkiego przygryzła nawet jego dolną wargę, czując w ustach smak krwi.

Kiedy jednak Gawryło nie zaprzestał, udała, że tego nie było!

Po chwili wszedł w nią. Właśnie w tej chwili poczuli jak ich ciała zadrżały. Nie byli w stanie opisać tego co czują, bo było im dobrze.

Wolne, a zarazem płynne ruchy mężczyzny spowodowały, że doskonale ze sobą współgrali. Po prostu, razem się wypełniali. Tworzyli jedną całość tak jak zawsze.

Jęki tłumili w równie namiętnych pocałunkach. Swoje dłonie splotli w mocnym uścisku. W końcu kobieta przyciągnęła go za plecy, by jeszcze lepiej móc go poczuć. Po chwili doszli. Jeden, wspólny jęk wypełnił pomieszczenie. Oczywiście stłumili go w pocałunku!

Leżeli obok siebie, zachłannie łapiąc oddech. Już dawno nie przeżyli tak upojnego zbliżenia. W końcu Gawryło podniósł się na jednym z łokci, by spojrzeć żonie prosto w oczy. Uśmiechnął się tylko, odgarnął delikatnie włosy, po czym ucałował kobietę w sam czubek głowy. W pewien sposób chciał jej podziękować za to, co miało właśnie miejsce!

- Obiecujesz, że już nigdy mnie nie zostawisz bez słowa?- zapytał z nieukrywaną nadzieją w głosie.

- Obiecuję.

- Na pewno?- jakoś nie mógł w to uwierzyć.

- Zbyt wiele dla mnie znaczysz.- na twarzy blondynki pojawił się uśmiech.- Daj nam ostatnią szansę, proszę.

- Dobrze.

Po chwili Piotr ponownie przysunął się do kobiety swojego życia, przykrywając ich obojga delikatnie kołdrą. Długo nie musieli czekać by wreszcie zasnąć. W końcu nie walczyli sami ze sobą i o niczym nie myśleli. Nie martwili się jutrem bo wiedzieli, że wszystko się jakoś ułoży… Musi się jakoś ułożyć, prawda?

Hana przewracała się właśnie na drugi bok, kiedy poczuła jakiś ciężar. Obróciła się przez ramię, dostrzegając silną rękę Piotra. Uśmiechnęła się przez to delikatnie, powoli wyswobadzając się z jego mocnego uścisku. Kiedy w końcu udało jej się wstać z łóżka, założyła na siebie tylko koszulę męża.

Bardzo jej tego brakowało. Była głupia, myśląc, że go nie kocha! Najgorsze jest to, że dopiero w tej chwili do niej to wszystko dotarło.

Może to właśnie dzięki rozłące zrozumiała, że nie umie bez niego normalnie funkcjonować? Już sama miała w głowie jeden, wielki mętlik!

Był już wczesny ranek i Hana chcąc nie chcąc musiała wstać do pracy. Wczoraj widziała, że Piotr wziął sobie cały dzień wolny co nieco ją zaskoczyło. Już dawno nie było dnia, żeby jej mąż brał urlop… No cóż… Jak widać ma ważny powód!

Kobieta chciała się lekko ogarnąć po tej całej zawiłej nocy, lecz dopiero wchodząc do toalety zdała sobie sprawę z faktu, iż nie ma w tym mieszkaniu żadnych swoich rzeczy, a tym bardziej jakichkolwiek kosmetyków. Musiała coś szybko wymyślić, ponieważ niestety dopiero teraz zauważyła ponad pięć, nieodebranych połączeń od Radwana!

- O nie…- powiedziała sama do siebie blondynka, już na szybko zakładając spodnie i koszulkę.

Musiała improwizować. Z drugiej strony, wczoraj mało z kim rozmawiała… Może ludzie wcale nie przywiązują takiej wagi do ubioru? Po cichu na to liczyła!

Kiedy już się ubrała i spięła włosy chciała wyjść tak po prostu bez słowa, lecz przypomniała sobie o Piotrze. Odłożyła jeszcze na chwile torebkę na kanapie, po czym udała się do sypialni.

Otworzyła drzwi, gdzie na wstępie zauważyła jak jej ukochany smacznie śpi. Nie miała serca go budzić, ale w końcu coś obiecała niespełna kilka godzin temu.

Ostatecznie podeszła obok, przysiadając się na skraju łóżka.

- Pioootr.- zaczęła po cichu, delikatnie głaszcząc policzek ukochanego.- Kochanie, idę do pracy.

Kiedy Gawryło nic nie odpowiedział tylko delikatnie otworzył oczy, zachciało się jej śmiać. Wyglądał teraz jak małe dziecko, obudzone w środku nocy na karmienie. Dosłownie!

- Przecież wiem, że masz dyżur.- Piotr tylko podrapał się po głowie.- Nie musiałaś mnie budzić.- dodał, kładąc dłoń na jej udzie.

- Obiecałam, że już bez słowa Cię nie zostawię.- odparła z dumą blondynka, dając mu małego kuksańca w bok!

- A to za co?!

- Za nic.- Hana wzruszyła ramionami.- Żebyś nie zapomniał o mnie przez ten cały dzień.

- Próbowałem nie jeden raz i niestety jest to niemożliwe.- Piotr w końcu podniósł się, siadając na łóżku.- Przyjadę po Ciebie, weź teraz taksówkę.

- No dobrze.- Goldberg nachyliła się chcąc ucałować Piotra na pożegnanie.

Gawryło jak to Gawryło wykorzystał chwilę, dosadnie wpijając się w malinowe usta kobiety!

- Muszę lecieć.

- Do wieczora.- krzyknął tylko Piotr, nasłuchując jak ukochana żona trzaska drzwiami.

Rozważał kilka opcji na ten dzień, ale póki co nie miał do tego głowy. Wcześniej miał odpuścić tą całą rocznicę ślubu, ale skoro pogodził się z żoną to wypada przygotować jakiś romantyczny wieczór, nieprawdaż?

Z takim nastawieniem wstał z łóżka, rozmyślając już teraz o kolacji…

KOOOMENTUJCIE, PROMUJCIE, KOCHAJCIE ♥!

Ps. W nexcie ten zwrot o 360 stopni! :D