Żeby nie było, dodaje dzisiaj next'a :* komentujcie ;)

51. Kłamstwo..

Nazajutrz kiedy Hana się obudziła, była zdziwiona że Piotra nie ma już w łóżku o tak wczesnej porze… Przeciągnęła się na łóżku, przetarła dłońmi twarz i z ogromnym leniem poszła w stronę salonu.. Zdziwiła się na widok przygotowanego już śniadania i równie przygotowanego Piotra, który popijał już od samego rana kawę.. Miała wrażenie, że o coś mu chodzi, że ma jakąś sprawę do niej…

- Heej..- powiedziała jeszcze zaspanym głosem Hana dosiadając się do męża..

- Czemu już nie śpisz?- dopowiedziała ziewając.

- Też się cieszę, że Cię widzę o tak pięknym poranku żono.- mężczyzna chciał jakoś ominąc temat spania, ponieważ nie mógł się przyznać, że nawet oka nie zmrużył tej nocy ponieważ od razu Hana zaczęłaby coś podejrzewać.. Już tak dobrze ją znał..

- Co jemy ?- mówiąc to kobieta zaczęła się rozglądać po stole pełnym jedzenia..

- Od koloru do wyboru.. Ja już w zasadzie zjadłem..- powiedział nieco niepewnie mężczyzna..

Kiedy Hana usłyszała ton jego głosu od razu wiedziała, że o coś chodzi.. Była pewna, ze chce jej coś powiedzieć..

- O co chodzi? – zaczęła pewnie kobieta..

- Skąd wiesz, że o coś chodzi ? – Piotr wydawał się zaskoczony tym nagłym pytaniem ze strony Hany..

- Oj ja już Cię dobrze znam Kochanie. A teraz słucham..- kiedy skończyła mówić złapała pierwszą lepszą „wiosenną” kanapke, na której było chyba wszystko..

- Dobrze.. No więc rozmawiałem z Magdą.. Chodzi o Tosie.. Ma z nią jakieś problemy i chyba będę musiał pojechać tam na dwa góra trzy dni..- kiedy Piotr mówił to bardzo ściszonym głosem bacznie obserwował kobietę..

- Yhym..- wydusiła kobieta nadal żując kanapkę..

- Co yhym.. Nie wiem, podmieniono mi żonę? – zapytał ze zdziwieniem,a zarazem ze śmiechem w głosie mężczyzna..

- Nie czemu..- powiedziała Hana równie się śmiejąc, po czym dodała..

- No przecież, skoro chodzi o Tosie to musisz jechać.. Przecież to Twoje dziecko Kochanie.. A mi bardzo imponujesz tym, że tak się o nią troszczysz..- Hana bardzo szczerze powiedziała słowa, które nieco zabolały Piootra.

Zabolało go to dlatego, że znowu okłamał Hanę.. Jeszcze nie tak dawno temu obiecali sobie przecież, że będą mówić sobie prawdę choćby tą najgorszą, a on już przecież słowa nie dotrzymywał.. Jedyną jego motywacją w tej sprawie była ciąża Hany.. To było dla niego głównym powodem, dlaczego tak postępuje..

- Kiedy jedziesz?- dopowiedziała kobieta, biorąc kolejną kanapkę..

- W zasadzie to dzwoniłem już do Trettera i dostałem zgodę na urlop.. Jeśli już byś poradziła sobie jakoś dzisiaj beze mnie, to najlepiej zaraz bym pojechał..

- Poradzę sobie poradze.. A ty proszę uważaj na siebie..- powiedziala bardzo czule kobieta, łapiąc męża za dłoń.

- Wiem..- mężczyzna nachylił się nad stołem i bardzo subtelnie pocałował kobietę..

- Wiesz, że Cię kocham.. No to znaczy was..- powiedział bardzo szczęśliwy mężczyzna.

- A ja Ciebie.. Lepiej idź się już spakuj..Jeśli oczywiście chcesz ominąć korki…- Hana mówiąc owe słowa posłała w stronę mężczyzny szczery uśmiech..

Po niespełna trzydziestu minutach Piotr był już spakowany.. Wziął bardzo mała walizkę do której zapakował najpotrzebniejsze rzeczy.. Wszystko jeszcze musiał sprawdzać dwa razy, ponieważ Hana co chwilę pytała się czy ma daną rzecz, a on wtedy się dosłownie zaczynał gubić..

Przy wyjściu jak zawsze bardzo czule się ze sobą pożegnali.. Hana na odchodne powiedziała mu tylko po raz kolejny żeby na siebie uważał i żeby dzwonił..

Po chwili Piotr już jechał samochodem.. Był zły za tą całą zaistniała sytuacje, przez która musiał kłamać i oszukiwać kobietę swojego życia.. Mimo wszystko wiedział, że własnie tak musi postąpić.. Mężczyzna wcale nie jechał do Krakowa, nie do Magdy czy do Tosi.. Po czterdziesto minutowej jeździe samochodem był już na lotnisku, kupując wcześniej zarezerwowany bilet na najbliższy lot do Izraela..

 Zaskoczcie mnie sami ilością komentarzy ♥!