Coś nowego, lecz tak dobrze znanego ! Cz.14 !

Po dość krótkim upływie czasu znaleźli się na szpitalnym parkingu.. O dziwo, pierwszy raz kiedy to przyjechali razem jednym samochodem parking był niemalże cały pusty..

Kiedy weszli do szpitala szli dość szybkim krokiem, by załapać się chociaż na końcówkę codziennego zebrania.. Gdy byli już przed lekarskim Piotr na chwilę zatrzymał Hanę za rękę, którą przecież cały czas trzymał w uścisku od kiedy tylko wyszli z samochodu.. Podczas gdy przemierzali szpitalne korytarze, czuł wreszcie tą ogromną satysfakcję, wcale nie przeszkadzało mu to, że dosłownie każdy się na nich patrzył.. Wręcz przeciwnie..

- Może lepiej tam nie wchodźmy.. Jeszcze nas zlinczują..- powiedział ze śmiechem w głosie mężczyzna, przyciągając w swoją stronę Hanę.. Chciał już ją pocałować, lecz nagle z lekarskiego zaczęli po kolei wychodzić koledzy i koleżanki.. Odruchowo się wyprostował.. Niby mięli już nie ukrywać tego, że są razem, ale to i tak wyglądałoby co najmniej dziwnie, gdyby tak z dnia na dzień się z tym obnosić aż w taki sposób..

Kiedy z lekarskiego wyszła Lena, od razu zaczepiła ją Hana..

- Coś ktoś mówił, z powodu naszej nieobecności ?- zapytała nadal szepcząc Hana.. Oczywiście wskazała na siebie i Piotra, kiedy mowiła „naszej nieobecności”..

- No wiesz, tak na forum to nie, ale Tretter od razu to zauważył.. Szczególnie, ze już przed samym zebraniem się o was wypytywał..- po chwili Starska dopowiedziała..

- Przepraszam, ale mam pacjentów..- tym sposobem szybkim krokiem odeszła od stojącej nadal nieopodal drzwi Hany.. Kiedy para tylko na siebie spojrzała, nic nie mówiąc weszli do lekarskiego jak gdyby nigdy nic.. Na Sali znajdował się Dyrektor, który zawzięcie dyskutował z pewną rudowłosą kobietą..- Wiktorią.. Ją Hana rozpoznawała już na dosłownie kilometr.. Tym razem dość pewnie siebie, jak z reszta zawsze zaczął Gawryło..

- Dyrektorze..- niemalże natychmiast w słowo Piotrowi, weszła Wiki..

- Dobrze, że jesteś.. Ta pacjentka z trzustką..- mówiąc to podeszła do Gawryły, złapała go pod rękę i szybko zniknęła wraz z Piotrem w drzwiach od lekarskiego..

Hane na ta cała sytuację, która miała miejsce przed chwilą dosłownie zamurowało.. Aż obróciła się na pięcie, ponieważ nie dowierzała własnym oczom..

- Dobrze.. widzę, że Gawryle się upiecze.. Ale Hana..- zaczął dość poważnym tonem Stefan, czekając aż kobieta obróci się w jego stronę..

- Tak, tak wiem.. Przepraszam za spóźnienie, to się więcej na pewno nie powtórzy..- mówiąc to Hana w końcu obróciła się by spojrzeć na minę Dyrektora..

- Dobrze.. Nie chcę Ci dawać wykładów, mimo tego, że obiecałem Twojemu Ojcu, że się Tobą zaopiekuję.. Po prostu uważaj na siebie..- powiedział Stefan, po czym w końcu po raz pierwszy w dzisiejszym dniu uśmiechnął się w stronę Goldberg..

- No idź już do tych pacjentów..- ponaglił ją Stefan..

Hana już nic nie odpowiadając po prostu posłuchała szefa, udając się do swojego gabinetu.. Oczywiście tak naprawdę wcale nie słuchała tego, co mówił do niej Tretter, ponieważ cały czas miała przed oczami Wiktorię i Piotra.. Po prostu nie była w stanie o niczym innym myśleć.. Kiedy weszła do swojego gabinetu, w pierwszej chwili nie zauważyła, że ktoś tam siedzi.. Dopiero po chwili zobaczyła Piotra, który równie szybko podszedł w jej stronę..

- Przepraszam, za Wiktorię.. Nie wiem dlaczego się tak zachowała..- powiedział na wtępie mężczyzna, kiedy już stał naprzeciw Hany..

- A masz za co, przepraszać?- w tym momencie Hana spojrzała dość wnikliwym spojrzeniem w stronę Piotra.. Ciekawiło ją jego reakcja, która była niemalże natychmiastowa..

- Nie mam.. Ale od razu jest coś, o czym powinnaś wiedzieć..- Piotr zaczął patrzeć Goldberg dość intensywnie w oczy..

- Doprawdy ?- zapytała Hana patrząc na niego pytającym spojrzeniem..

- Twój brat, Przemek.. Właśnie się dowiedziałem, że zaczął nową pracę.. U nas, w Leśnej Górze..- Piotr mówiąc to, cały czas bacznie przyglądał się reakcji kobiety, lecz nic nadzwyczajnego ona nie robiła.. Po prostu najwyraźniej nie chciała zdradzić po sobie jakichkolwiek emocji.. Gawryło, już nie czekając na żadną odpowiedź ze strony Hany, po prostu zagarnął ją mocno w swoje ramiona.. Chciał by mogła poczuć, że ma w nim oparcie.. Że może mu tak naprawdę zaufać..

- Od kiedy zaczyna ?- zapytała Hana odrywając się od Piotra, by móc spojrzeć mu prosto w oczy..

- W zasadzie to już zaczął.. Mam z nim zaraz nawet operację..

- On wie, że ja tutaj pracuję ?- Hana wyglądała na dobrze zdezorientowaną.. Nie wiedziała jak się ma zachować.. Nawet nie była w stanie porozmawiać z bratem, a co dopiero pracować z nim w jednym szpitalu, po tych wszystkich latach..

- Jak mnie zobaczył to od razu się domyślił.. I z tego co wiem, to chce bardzo z Tobą porozmawiać..- mówiąc to Piotr, odgarnął Hanie kosmyk włosów, który mimowolnie opadał jej na policzku..

- Nie ma nawet takiej opcji.. Nie teraz..- mówiąc to Hana, sama nie zważając na nic, po prostu wtuliła się w ramiona Gawryły.. Ten jak zawsze długo nie myśląc, od razu mocniej zagarnął ją w uścisku, całując przy tym w sam czubek głowy..

KOMENTUJCIE I ODPOWIADAJCIE W ANKIECIE :)