Dzięki za 59k wejść ♥ !

130. Drzewko.

Minęło kilka dni.. Para mimo wszystko wróciła dzielnie do pracy.. Piotr już w pełni mógł operować, a Hana tym razem postanowiła pracować do co najmniej ósmego miesiąca ciąży.. O dziwo Gawryło nie miał nic przeciwko.. Antybiotyki także zrobiły swoje z tym całym pęcherzykiem.. I tak gdy tylko mieli jakąkolwiek chwile zbliżenia, Gawryło udawał, że jest już zmęczony.. Hana w to nie wnikała, ale dobrze wiedziała, że po prostu bał się, iż zrobi jej krzywdę.. Później nie mieli już na to czasu.

Pewnego dnia, po pracy wracali już prosto do domu, do dzieci.. Oczywiście nie udało im się dojechać bezpośrednio do celu.. Piotr zamiast skręcić w uliczkę prowadzącą prosto na ich osiedle, skręcił zupełnie gdzie indziej.. Hana już nawet nie pytała gdzie, bo widząc jego uśmiech na twarzy stwierdziła, że na pewno się tego nie dowie.. Starała się być spokojna i cierpliwa. I tak cały czas myślała o tym, jak to teraz będzie. Niby Piotr cieszył się z tego, że jest w ciąży, no ale to jak zaczął mówić o tym mieszkaniu.. No i o różnicy wieku dzieciaków.. Bądź co bądź trójka małych szkrabów w domu będzie nie lada wyzwaniem.. Chyba był tego w pełni świadom jak i Hana..

Minęło lekko ponad pół godziny.. Powoli zaczęli oddalać się w te mniej zasiedlone rejony Warszawy.. Hana już nie mogła wysiedzieć z tą niewiedzą..

- Powiesz mi wreszcie dokąd jedziemy ?- zaczęła, spoglądając prosto na męża, który na jej słowa tylko bardziej zaczął się uśmiechać..

- Długo wytrzymałaś..- spojrzał na zegarek..- Całe trzydzieści trzy minuty.. Chyba nowy rekord, nie ?- dodał, kładąc swoją dłoń na jej udzie..

Hana tylko uśmiechnęła się pod nosem.. Już nawet nie chciała dalej wypytywać bo wiedziała, że się nie dowie.. Wbrew pozorom, gdy już zachciewało się jej spać, Piotr nagle zatrzymał samochód.. Hana zaczęła rozglądać się po okolicy, lecz zupełnie nic nie zobaczyła.. Z tego też powodu w końcu spojrzała na Piotra, który przyglądał się jej znaczącym spojrzeniem.

- Miałem zrobić to już jakiś rok temu, ale przez to ile się wtedy działo po prostu zapomniałem..- tylko tyle powiedział Piotr, wysiadając z samochodu..

Gdy zaczął tarabanić się w bagażniku, z czystej ciekawości Goldberg wyszła z samochodu.. Podeszła do tyłu samochodu, gdzie zobaczyła Piotra, wyciągającego z bagażnika małą doniczkę.. Z kwiatkiem ? Sama nie była pewna co to za zielsko..

- Aha. Czyli na stare lata będziesz bawił się w ogrodnika ?- zaczęła się śmiać.. Gdy tylko zobaczyła spojrzenie Piotra, które było całkiem poważne jeszcze bardziej zaczęła się z niego cieszyć..

Gdy w końcu wygrzebał owe zielsko z bagażnika i postawił na ziemię w końcu spojrzał na Hanę.. Trochę się namęczył przy tym, więc dopiero po chwili zaczął mówić..

- To jest drzewo..

- No jeszcze lepiej.. Ale widzę, że lekko ponad miesiąc wstrzemięźliwości i już kondycja nie ta ?- Goldberg chciała zabrzmieć poważnie lecz jej nie wyszło, po raz kolejny dość głośno wybuchając śmiechem.

- Moja kondycja jest nienaruszona..- spojrzał na nią dwuznacznie..- No ale nie po to tutaj przyjechaliśmy..- Tym razem to on puścił Hanie oczko..

- Więc co zamierzasz z tym zrobić mój Ty ogrodniku ?

- Ja czasem nie wiem, czy Ty się ze mnie naśmiewasz, czy poważnie nic nie rozumiesz..- mówiąc to Piotr nieco przygasił entuzjazm Hany.. Bądź co bądź nie wiedziała o co mu chodzi z tym drzewem.. Spojrzała na niego tylko wściekle, przez co Piotr po prostu zwijał się ze śmiechu..

- Więc ?- Hana nie dawała za wygraną..

- No Kochanie.. Nie wiesz, że prawdziwy mężczyzna powinien zbudować dom, zasadzić drzewo i postarać się o syna ?

- Oj to chyba nim nie jesteś..- tym razem to Hana dopiekła Piotrowi..

- Wiem, że już nieco przeskoczyłem.. Mamy mieszkanie zamiast domu, bo sama tak zawsze chciałaś.. Zamiast jednego syna mamy jeszcze przepiękną córeczkę.. No więc zostało mi drzewo.. Co tam, że zrobiłem wszystko na odwrót..- Piotr zabrał się za kopanie małej dziury, do której postanowił zasadzić owe drzewko.

- Peewnie. Tak to sobie tłumacz..- odpowiedziała, śmiejąc się.

- Akurat nie powinnaś mieć wątpliwości odnośnie tego, że jestem prawdziwym mężczyzną..- znowu spojrzał na Hanę znacząco.

Po chwili rzucił kopanie, podchodząc do żony i obejmując ją w tali..

- No nawet jeden dowód tego masz, o tutaj.- dotknął jedną ręką jej brzucha..

- Jakoś nie pamiętam..- Hana strasznie kochała się droczyć z Piotrem.. Zawsze ją wtedy doprowadzał do śmiechu.. Lubiła, gdy zaczynał prawić jej te morały, ponieważ na ogół zawsze się z nim wtedy drażniła, co tylko doprowadzało go do szału.. :D

- To przypomnisz sobie dzisiaj..- delikatnie musnął jej soczystych warg.. Tylko mocniej przyciągnął ją do siebie w tali.. Ona jak zawsze trzymała jego twarz w swych dłoniach, by maksymalnie móc wpoić się w jego usta.. Kochała się z nim całować.. Tak naprawdę wtedy zapominała o bożym świecie.. Było tak zawsze, niezależnie od chwili, dnia, czy miejsca..

Gdy tylko oderwali się od siebie, Hana dopowiedziała..

- Obiecanki cacanki.. Pamiętasz jak mówiłeś, że opowiesz mi swoich jedenaście ulubionych nocy ? Do tej pory się nie doczekałam..- Hana zrobiła smutną minę..

- Spokojnie.. Wszystko w swoim czasie Kochanie.. Wszystko w swoim czasie..- odpowiedział, z powrotem biorąc się do pracy..

Dobrze, szantażuje was dalej :D 30 kom = next ? :D 

Jak myślicie, jakie to noce zapamiętał Piotr ? :D

KOMENTUJCIE, PROMUJCIE, KOCHAJCIE ! ♥

Za chwilę nexty o aktorach i epic :D