Opowiadanie 2.Cz.43 ♥

Chcecie może aktorów ? :D

Proszę, tylko mnie nie zabijcie za tego nexta.. Musiałam tak zrobić.. :P

http://www.youtube.com/watch?v=4svIK41sbWs

http://www.youtube.com/watch?v=PWOmF5AcP8o&feature=youtu.be

Po tym całym incydencie pojechałam prosto do domu, gdzie najpierw zjadłam pożywne śniadanie, a później już na szybko wzięłam prysznic i pojechałam do szpitala. Swoją drogą już od bardzo dawna nie pamiętam, bym zdążyła w domu cokolwiek przekąsić.. Dzięki temu nie kręciło mi się już w głowie i w ogóle miałam takie jakieś lepsze samopoczucie.

W pracy jak to w pracy. Same przyjęcia, konsultacje i porody. Co prawda tego ostatniego nie miałam dziś aż tyle, lecz i tak trwało to wystarczająco długo.. W sumie przy porodzie zawsze towarzyszyło mi to samo uczucie spełnienia. Chyba właśnie dzięki temu postawiłam na ów specjalizację.. Dużym plusem dzisiejszego dyżuru było to, że chociaż nie myślałam o Piotrze.. W porze lunchu zadzwonił do mnie jeszcze Krystian, by umówić się na podpisanie ostatnich dokumentów odnośnie mojego niedawnego zatrzymania. Jako, że nalegał, umówiłam się z nim od razu po pracy.

W dodatku ma tutaj, do Leśnej Góry po mnie przyjechać. Coś czułam, że nie chodzi tylko o dokumenty..

Właśnie siedziałam w bufecie i popijając herbatkę dyskutowałam z Leną na temat piątkowego wieczoru. Ustaliłyśmy tylko, że robimy u mnie domówkę, więc już mam zadanie – pozbyć się na cały wieczór z domu Maćka.

Podejrzewam, że i tak nie będzie z tym większego problemu bo nawet kiedy byliśmy parą, zawsze szanował te moje babskie wieczorki.

Miałyśmy już prawie wszystko ustalone, więc kiedy wypiłam do końca herbatę od razu udałam się do lekarskiego. Nie miałam żadnych nowych pacjentek i po raptem godzinie zmienił mnie Darek.. Byłam już przebrana i właśnie wychodziłam, kiedy w drzwiach prawie minęłam się z Krystianem..

- Jestem za wcześnie ?- zapytał równie nonszalancko co zawsze Piotr, uśmiechając się przy tym zniewalająco.

Miał na sobie szary, satynowy garnitur a do tego białą koszulę. Te dwa odpięte guziki pod szyją, naprawdę dodawały mu sporo temperamentu.

Aż sama skarciłam się w myślach za to, że pomyślałam iż jest przystojny. Jeszcze by brakowało tego, bym zadurzyła się w kuzynie faceta, w którym jestem zakochana.

Po prostu bomba. *.* !

- Nie, nie.. Chodźmy..- szybko powiedziałam i ruszyłam przed siebie, by już dłużej mu się nie przypatrywać.

Wtedy też na parkingu zauważyłam Piotra. Jakoś tak odruchowo złapałam się pod ramię Krystiana i szybko przyśpieszyłam kroku lecz na marne, gdyż Piotr z tym swoim sokolim wzrokiem zauważył nas już z oddali. Odruchowo przewróciłam oczami, gdyż naprawdę ostatnie o czym marzyłam, to o rozmowie z Piotrem..

Po tym wszystkim nawet nie miałam ochoty na niego patrzeć. Czułam wtedy w sobie jakiś dziwny wstręt do jego osoby, oczywiście przez Monikę.

Kiedy stanęliśmy wszyscy naprzeciw siebie, dostrzegłam że Gawryło ma jeszcze mokre włosy.. Nie powiem jakie scenariusze, z Moniką w roli głównej przeleciały mi przez myśli.

- Co tym razem ?- zapytałam na wstępie, by przerwać tą monotonną ciszę.

- Ta sytuacja z rana.. Naprawdę nie miałem pojęcia..- odparł bez ogródek Piotr, czym nieco mnie zmylił.. Mimo wszystko, postanowiłam mu już nie wierzyć.. Bez przesady, jak długo miałabym być naiwna ?

- Jaasne..- odruchowo przewróciłam oczami i spojrzałam na Krystiana..- Ty też nie masz z reguły pojęcia, że w Twojej sypialni obcuje jakaś kobieta ?

- Proszę Cię..- Krystian odruchowo przystąpił z nogi na nogę.. Chyba nie czuł się komfortowo w tej całej sytuacji.

- Hana..- dodał jeszcze beznamiętnie Piotr, lecz weszłam mu w słowo.

- Daj spokój.. Jak widzisz, takie bezsensowne wymówki możesz zostawić dla kogoś innego.. Mnie to już naprawdę nie interesuje..- mówiąc to, ponownie złapałam Krystiana pod rękę i pociągnęłam za sobą..

Jakoś nie miałam chyba pierwszy raz od nie wiadomo kiedy ochoty patrzeć na Gawryłę. Co tu dużo mówić.. Skończyło się i tyle..

Pojechałam z Krystianem do jego mieszkania.. Może i nie powinnam ryzykować pobytu z nim sam na sam, lecz jakoś nawet nie miałam nastroju by spędzić wieczór w restauracji.. Dużo ludzi, szum i chaos tylko mnie w tym utwierdzały.

Wjechaliśmy po niedługim czasie, na dość ekskluzywne osiedle.. Widać Krystian nie ma problemu, z ukazywaniem tego jak bardzo jest zamożny w porównaniu chociażby do Piotra.. Chyba między innymi tym, Gawryło mi imponował.,

Mogąc mieć od tak wszystko, wolał dojść do wszystkiego sam.. Rzadko kiedy ktoś jest tak ambitny, jak Piotr.

Windą wjechaliśmy na trzecie piętro, gdzie mieścił się Krystiana apartament.. Inaczej bowiem tego mieszkania nie można było nazwać.. Urządzone było nowocześnie i bardzo, ale to bardzo pod kawalera. Wszystko było dziwnie schludne i poukładane, co niekoniecznie pasowało mi do faceta.. Widać niektórzy sami od siebie lubią mieć porządek.

- Wina ?- zaoferował na wstępie Krystian, wyjmując butelkę dość dobrego rocznika z przyrożnego baru, który mieścił się w salonie.

- W sumie czemu nie..- jakoś miałam ochotę się zrelaksować i zapomnieć choć na chwilę o Piotrze..

- To co mam jeszcze podpisać ?- zapytałam teraz, póki jeszcze procenty były ode mnie z daleka.

- Napisałem wniosek, dzięki któremu oczyszczą Twoje konto.. No może gdyby nie to, że teraz awansuje to nie mógłbym tego zrobić, a tak.. Tak to żaden problem..

- Czyli zostajesz w Warszawie ?- zapytałam z czystej ciekawości.

- Powiem Ci, że to miasto z dnia na dzień coraz bardziej mi się podoba..- Krystian w jednej chwili położył przede mną papiery jak i kieliszek czerwonego wina, samemu przysiadając się nieopodal na sofie.

- Może najpierw przeczytasz ?- zapytał zdziwiony, kiedy już podpisywałam te wszystkie dokumenty.

- Oszukałbyś mnie  ?- zapytałam roześmiana, popijając przy tym łyk, rozkosznego wina. Naprawdę jego sam aromat powalał na kolana.

- Skąd.. :D Po prostu na przyszłość pamiętaj, by wszystko zawsze dokładnie czytać. Nawet najmniejsze kruczki.- Krystian długo nie czekał, by ściągnąć marynarkę.. Kiedy już to zrobił podwinął umiejętnie rękawy i rozpiął jeszcze jeden guzik od koszuli.

- Łohoo.. Bo jeszcze pomyślę, że chcesz mnie uwieść.. :D- naprawdę miałam przy nim wyśmienity humor. Jeszcze gdy on sam się uśmiechał, miałam wrażenie że siedzi tu Piotr, a nie Krystian.. Chyba procenty naprawdę nie są stworzone dla mnie.!

- Nie zrobiłbym nic, czego byś sama nie chciała..- albo mi się wydawało, ale w tej samej chwili Krystian puścił do mnie oczko.

Aż się zarumieniłam przez tą sytuację, lecz postanowiłam dalej ciągnąć tą farsę.

- Czyli jeżeli chciałabym, byś mnie pocałował.. Musiałabym wtedy poprosić ?

- Coś w ten deseń..- myślałam, że Krystian się zawstydzi, lecz on dalej wyglądał na nieporuszonego tym wszystkim. Trochę mnie to zdziwiło, lecz zachowywałam pozory.

- Zgaduję, że w relacjach z kobietami to Ty dyktujesz reguły ?- nie wiem czemu wzięło mnie na tak nietypowe pytania..

- Innej opcji nie ma.. W łóżku przecież nie może rządzić kobieta, bo wtedy byłby to koniec świata..- Krystian nagle urwał w pół słowa, lecz po krótkiej chwili znowu zaczął..- Z tego co pamiętam, Twój Piotr miał dotychczas podobne zasady.

- Nie M Ó J Piotr..- trochę mnie to poruszyło, lecz zachowywałam się jak gdyby nigdy nic.. Przecież nie mogłam pokazać, jak bardzo mnie to boli. Co to, to nie.

- Chyba mi nie powiesz, że oddałaś go Monice ?

- Sam wybrał. Nic mi do tego..- odruchowo wzruszyłam ramionami, pijąc jednocześnie niemalże jednym duszkiem całą lampkę wina.

- Nie uważasz czasem, że za szybko dałaś mu wolną rękę ?- trochę zaskoczyło mnie to pytanie.

- Wiesz co ? Chce o nim po prostu zapomnieć..

- Jesteś niemożliwa..- Krystian aż spojrzał dość innym niż zazwyczaj wzrokiem w moją stronę.

- Co masz na myśli ?- zapytałam zaintrygowana.

- Zazwyczaj porzucona kobieta siedziałaby w domu i rozpaczała, a Ty.. Ty żyjesz tak, jakby nic się nie stało.. Rzadko kiedy spotyka się tak silne kobiety..- mówiąc to, Krystian ponownie nalał nam do kieliszków trunek intensywnie przyglądając się mojej osobie.

- No już się tak na mnie nie patrz !- odruchowo dałam mu małego kuksańca w bok, przez co nieznacznie przybliżyłam się w jego stronę.. Zupełnie nieświadomie.

- Głupotą byłoby nie patrzeć, na tak piękną kobietę..

- Ty mnie naprawdę podrywasz !- dla mnie były to dalej żarty, lecz kiedy Krystian przybliżył się w moją stronę..

Czułam już na sobie jego oddech, lecz ten nic nie zrobił. Nie pocałował mnie, mimo że dzieliło nas od tego raptem kilka centymetrów.. Trochę się tym zmieszałam, bo po cichu na to liczyłam. W sumie już wtedy, w rodzinnym domu Piotra w ogrodzie, zaciekawiło mnie jaki jest Krystian.. Mimo, że myślałam o Piotrze, chciałam by Krystian mnie pocałował. Pytanie tylko po co ? By zapomnieć ? Przecież to było niedorzeczne.

- Tak jak mówiłem..- zaczął szeptem..- Nie uczynię nic, czego byś sama nie pragnęła.- jego spojrzenie było tak dosadne, a zarazem magiczne, że już sama nie wiedziałam co robię..

- Ty tego pragniesz ?- odpowiedziałam wbrew pozorom, pytanie na pytanie.

- Czego ?

- Pocałować mnie..- nie wiem czemu, serce zaczęło mi bić jak szalone.. Zupełnie jakbym chciała uczynić coś zakazanego i nieodpowiedniego.

- Gdyby tak nie było, nie siedziałabyś teraz ze mną.

- W takim razie zrób to..

- Co takiego ?- już wiedziałam, że Krystian specjalnie się ze mną droczy.

- Pocałuj mnie..- powiedziałam niemalże szeptem, nie tracąc z nim kontaktu wzrokowego..

Czy ja wiedziałam w co się pakuję ?! o.O

Niee zabijajcie <3

Musiało tak być :D

Czekam na komentarze ♥