Coś nowego, lecz tak dobrze znanego ! Cz.21 !

Do końca dyżuru Hana, ani razu nie widziała już Piotra w szpitalu.. Miotały nią co chwile mieszane uczucia, lecz mimo to wiedziała, że nie może mu pokazać jak bardzo mu na nim zależy.. Wszyscy jej od samego początku powtarzali, Lena, Agata, a nawet Przemek, że Piotr jest najzwyklejszym w świecie flirciarzem.. Lecz mimo, iż Hana po części miała tego świadomość, uważała go za kogoś zupełnie innego.. Według niej był on czułym, a przede wszystkim bardzo uczuciowym facetem, który po prostu nie lubi okazywać publicznie swych uczuć.. Przy nim miała wrażenie, za każdym razem, że znają się już od dawien dawna, tak jakby od niemalże urodzenia..

Kiedy Hana skończyła dyżur, dopiero wtedy zorientowała się, że nie ma samochodu, bo przecież przyjechała do pracy z Piotrem, tak jak robiła to już od kilku dobrych tygodni.. Gdy wyciągnęła już komórkę by zamówić taksówkę, nagle ktoś zatrzymał się samochodem, nieopodal niej, otwierając jednocześnie szybę..

Goldberg podnosząc wzrok znad telefonu, zobaczyła Gawryłe, któremu już najwyraźniej wszystkie emocje opadły.. Nie wiedziała czy ma coś powiedzieć, czy ma go przeprosić, ponieważ sama dobrze wiedziała, że przesadziła.. Na całe szczęście z tej niezręcznej sytuacji wybrnął jakoś Gawryło, który spoglądając na Hanę powiedział..

- Zawiozę Cię do domu..- jego głos był pełen żalu i bólu, mimo tego, że starał się za wszelką cenę ukryć emocje, które właśnie wypełniały jego duszę..

- Nie trzeba.. Zamówię taksówkę..- powiedziała stanowczo Goldberg.. Za wszelką cenę chciała unieść się dumą..

- Daj spokój.. Jak już Cię przywiozłem to chyba i odwiozę..- Gawryło powiedział to z wymuszoną ironią, ponieważ tylko w ten sposób mógł ukryć prawdziwe odczucia.. Mimo to, tym razem spojrzał na Hanę dość znacząco, tak jakby chciał żeby zobaczyła jego cierpienie.. w jego oczach..

Hana nie chciała się dłużej kłócić, więc na prośbę Piotra po chwili wsiadła do jego samochodu.. Całą drogę, na osiedle gdzie znajdowało się mieszkanie Hany nie odezwali się do siebie ani słowem.. Piotr miał do kobiety okropny żal za to, jak może ona po tym wszystkim ciągle o nim myśleć tak okropne rzeczy.. Z drugiej jedna strony Hana, która cały czas starała się być twarda, po chwili nie miała już siły udawać, że Piotr jest jej całkowicie obojętny, bo nie był.. Kiedy znaleźli się już na parkingu pod mieszkaniem Hany, kobieta cały czas bacznie przyglądała się mężczyźnie.. Gawryło nic się nie odzywając, nawet odwracając głowę w przeciwną stronę niż Hana, czekał tylko aż bez słowa wysiądzie z samochodu.. Dziwnym trafem się nie doczekał, ponieważ po kilku minutach kobieta dalej siedziała w samochodzie, cały czas uważnie przyglądając się mężczyźnie, który za wszelką cenę starał się ją ignorować.. W końcu Goldberg zawzięła się w sobie i najzwyczajniej w świecie zaczęła..

- Wejdziesz ?

Słowa te nie wzbudziły w mężczyźnie większej reakcji, na jaką oczekiwała Hana.. Zamiast tego pierwszy raz obrócił się do niej i tym sposobem ich spojrzenia się spotkały.. Mimo to, Gawryło po chwili powiedział dość stanowczym głosem..

- Wyobraź sobie, ze nie wejdę.. Nie wykorzystam okazji.. A to coś nowego, nie ?- głos Piotra był bardzo, ale to bardzo ironiczny..

- Przepraszam za tamto.. Nie chciałam tego powiedzieć..- tym razem Goldberg mówiła to prosto z serca.. Naprawdę ogromnie żałowała tego, że powiedziała tych kilka słów za dużo, jednocześnie raniąc ważnego dla niej faceta..

- Ale powiedziałaś..- tym sposobem Piotr już nic nie mówiąc wysiadł z samochodu i poszedł otworzyć drzwi Hanie.. Kiedy kobieta wyszła z samochodu przypadkiem, potknęła się o krawężnik, obok którego Piotr zaparkował samochód i tym sposobem znalazła się w jego ramionach.. Głupio jej było przez to wszystko, dlatego też równie szybko cała się zarumieniła..

Pierwszy raz w ciągu dzisiejszego dnia obydwoje mimowolnie się do siebie uśmiechnęli..

Hana nie wiedziała czy robi dobrze, czy też nie, lecz po prostu musiała tak postąpić.. Wspięła się na czubki palców, po czym bardzo delikatnie obdarowała Piotra pocałunkiem..

- Chodź na górę.. Nie daj się prosić..- dopowiedziała po chwili uśmiechnięta kobieta, łapiąc jednocześnie za dłoń Piotra i ciągnąc w stronę swojego mieszkania..

Kiedy znaleźli się w mieszkaniu Hany, mężczyzna dalej nie odzywał się ani słowem.. Mimo, że nic nie powiedział, kiedy tylko Hana zamknęła drzwi na klucz, ten równie szybko pociągnął ją za dłoń w swoje ramiona i równie subtelnie zaczął obdarowywać ją pocałunkami..

Gawryło sprytnie, a zarazem bardzo powoli przesuwał dłoń, którą trzymał na plecach Hany coraz niżej, w okolice tali i jeszcze bardziej w dół.. Drugą natomiast dłonią po chwili robił zupełnie to samo.. Hana w tym czasie całkowicie oddała się w nurt pocałunków i ogromnych zbliżeń z mężczyzną, do którego każdego dnia czuła coś więcej..

Po krótkiej chwili znaleźli się w salonie, kiedy to Piotr był już z gołą klatą i powoli zaczął rozpinać koszulę Hany.. Wszystko to, było przesiąknięte tak ogromnym pożądaniem, że Piotr przez przypadek, całując Hanę w okolicach szyi i obojczyka, niechcąco ręką, którą trzymał już na pośladku kobiety szturchnął wazon z kwiatami, które stały na komodzie, do której przywarła kobieta..

Gawryło odruchowo zaprzestał całować kobietę, by spojrzeć co się dzieje.. Na Hanie rozbity wazon nie zrobił większego wrażenia, więc po prostu zaczęła kontynuować to, co przed chwilą przerwali..

Byli już w sypialni na łóżku, kiedy to nagle Piotr spojrzał kobiecie prosto w oczy.. Ledwo co łapiąc oddech, wyszeptał..

- Kocham Cię..- jego same słowa, były przesiąknięte ogromnym uczuciem nie mówiąc już nic o tym, jak bardzo pragnęli siebie nawzajem..

- A ja Ciebie..

Po chwili obydwoje z powrotem powrócili do głębokich, namiętnych i pełnych pożądania pocałunków, które z czasem stawały się tylko bardziej intensywne niż na samym początku.. Obydwoje w jednej chwili, zatracili się w sobie nawzajem, nie zważając już na wydarzenia z dzisiejszego dnia, które równie szybko poszły w niepamięć..

20kom=next ?! KOMENTUJCIE ♥