Uwierzcie, że dalej dopiero bd się działo ! Postaram się dodać nexta pod wieczór, więc bądźcie aktywni ♥ !

94. Wszystko się psuje..

Karol z początku wcale nie zorientował się, że wpadł prosto na Gawryłe, więc jak zawsze dość chamsko zaczął..

- Patrz jak chodzisz.. !- powiedział oburzony mężczyzna, który w pierwszej chwili nie zauważył Piotra.. Kiedy tylko podniósł oczy do góry, by spojrzeć na kogo wpadł jego pewność siebie równie szybko wygasła..

Piotr długo nie myśląc, tak naprawdę to wcale nie myśląc pokiwał tylko głową, po czym uderzył mężczyznę z całej siły, w dodatku pięścią w twarz..

W pierwszej chwili, Karol nie za bardzo wiedział co się dzieje, lecz na cios Piotra wcale nie pozostał obojętny.. Wziął również dość szeroki zamach i oddał Gawryle, wcelowując przy tym w łuk brwiowy…

Po chwili zaczęła się między nimi zacięta bójka.. Oczywiście z początku przewagę miał Karol, lecz równie szybko się to zmieniło.. Obydwoje osunęli się na ziemię i tym sposobem Piotr, który był nad Karolem zaczął uderzać przeciwnika intensywnie w twarz, do czasu aż poczuł na swoich dłoniach jego krew.. Piotr nie mógł zapanować nad sobą, a w dodatku nie wiedział do końca co robi, z przypływu tak nagłej, a jednocześnie ogromnej adrenaliny..

Uderzał w jego twarz nawet seriami, lecz gdy brał kolejny zamach, nagle ktoś zatrzymał jego rękę w łokciu, powstrzymując od dania kolejnego ciosu..

- Przestań ! Wystarczy ..!- krzyknął zaabsorbowany Przemek, odciągając Gawryłe od leżącego na ziemi Karola..

- Nie warto .. – dodał po chwili Przemek, kiedy tylko z ogromnym trudem udało mu się odciągnąć Gawryłę od Karola..

Piotr cały czas był bardzo podenerwowany, ledwo co udało mu się złapać oddech przez to wszystko.. Kiedy w końcu emocje lekko opadły, spojrzał z ogromnym wyrzutem na Przemka..

- Mówisz mi, że nie warto ?! Przez tego gnojka, mogłem stracić Hanę. Już nawet nic nie mówię o tym, że przez niego mój syn walczy o życie !- wykrzyczał Piotr prosto w twarz Przemkowi, po czym poszedł w stronę szpitala.. Poszedł do lekarskiego, a potem do łazienki, gdzie stanął przed lustrem.. Zobaczył, że ma rozciętą brew, z której dość intensywnie sączyła się krew.. Zaopatrzył sobie sam ranę, przyklejając na nią plaster.. Miał tylko nadzieję, że Hana się przez to wszystko nie zdenerwuje.. Nie chciał jej po raz kolejny załatwiać atrakcji..

Kiedy z powrotem szedł korytarzem, w kierunku sali na której znajdowała się Goldberg, dopiero wtedy, dotarło do niego to co przed chwilą zrobił.. Po prostu rzucił się z pięściami, jak jakiś gbur.. W sumie nie robiło to na nim aż takiego znaczenia, bo robił to dla rodziny.. Za to wszystko przez co musieli przejść jak i za to, co jeszcze zostało przed nimi..

Wszedł do pomieszczenia, w którym znajdowała się Hana.. Zobaczył niemalże od razu, że jego ukochana śpi, więc postanowił jej nie budzić.. Po cichu usiadł obok jej łóżka intensywnie się jej przyglądając.. Tak bardzo ją kochał i mógł ją stracić.. Na samą myśl, po raz kolejny ogarniała go nieokrzesana furia.

W pewnym momencie się zamyślił, lecz po chwili poczuł na swojej dłoni czyjś dotyk.. To Hana delikatnie zaczęła gładzić jego rękę.. Jej również krajało się serce, gdy widziała Piotra totalnie rozbitego, który i tak za wszelką cenę ukrywał to, co go tak naprawdę męczy..

- Co Ci się stało ?- zapytała z ogromną troską kobieta, spoglądając jednocześnie na pobitą twarz Piotra..

- Nic.. Mały wypadek przy pracy..- mężczyzna starał się dość umiejętnie zmienić temat, więc tylko po chwili dopowiedział..

- Widziałaś nasze dzieci ?- zapytał z ogromnym entuzjazmem, przysiadając się na łóżku żony…

- Mhm.. Na chwilę przywieźli je tutaj.. Wiesz, że mała jest podobna do Ciebie, a mały do mnie ?- odpowiedziała w zasadzie pytaniem na pytanie cała podekscytowana Hana.

- Nie. Właśnie, że na odwrót.. Nasz syn wygląda jak ja !..

Para przez jakiś czas zawzięcie i z ogromnym entuzjazmem dyskutowała na temat swoich małych pociech.. Obydwoje przekomarzali się, kto jest do kogo podobny, mimo tego że tak naprawdę tego nie można było jeszcze nawet stwierdzić..

Byli niezmiernie szczęśliwi.. W końcu Piotr zapomniał o tym, co miało wcześniej miejsce.. Czuł wewnątrz siebie, że wszystko będzie dobrze i wszystko się ułoży..

Kiedy zaczynali dyskutować na temat imion dla ich dzieci, w pewnym momencie ktoś wszedł na salę Hany.. Jak się okazało byli to dwaj policjanci..

- Piotr Gawryło? –zapytał na wstępie jeden z funkcjonariuszy, podchodząc jednocześnie nieco bliżej..

- Tak.. coś się stało ?- Piotr w tym momencie wstał z miejsca, jednocześnie cały czas zerkając na Hanę..

- Jest Pan zatrzymany na 48 godzin w celu wyjaśnienia sprawy.. Pojedzie Pan z nami..- tym razem odezwał się drugi policjant, podchodząc do Gawryły z kajdankami.

- Piotr, co się dzieje ?!- zapytała podniesionym głosem Hana, pociągając za dłoń, w swoją stronę męża.. Niezmiernie zaczęła się o niego bać.. Nie miała pojęcia o co chodzi..

- To jakieś nieporozumienie Kochanie.. Spokojnie.. Wszystko się wyjaśni.- powiedział zmieszany Gawryło, całując żonę w sam czubek głowy..

- To nie będzie potrzebne..- dodał po chwili jeszcze bardziej zakłopotany Piotr, wskazując na kajdanki, które nadal trzymał jeden z policjantów..

Kiedy mieli już wychodzić z pomieszczenia, nagle w drzwiach znalazł się Przemek ,który wyglądał na równie zakłopotanego i wystraszonego co Piotr.. Jedyna różnica była taka, że Gawryło udawał obojętnego.. Nie chciał pokazać tego, co naprawdę czuje by jego ukochana się o niego nie martwiła.. Wierzył, że to wszystko jakoś odkręci..

- Zaopiekuj się nimi..- powiedział na odchodne Piotr, patrząc się prosto w oczy Zapale.. Wiedział, że może polegać na Przemku.. Wiedział to, ponieważ kochał tak samo mocną Hanę jak on sam..

Komentujcie ♥ Jak myślicie, co bd z Piotrem ?! *.*