Coś nowego, lecz tak dobrze znanego ! Cz.44 !

Piotr patrzył na Hanę wnikliwym spojrzeniem.. Nie wierzył w to, co przed chwilą usłyszał z jej ust.. Po prostu dla niego to było nierealne.. Był w ogromnym amoku, który totalnie wyprowadził go z udawanej do tej pory obojętności w stronę Hany.. W końcu przemówił, dalej nie do końca wiedząc o co chodzi..

- Możesz powtórzyć ?- powiedział na głos, jeszcze bardziej patrząc Hanie prosto w oczy.. O ile da się bardziej oczywiście.

- Ale, że co ? Że Cię kocham ?- dla Goldberg nie było to nic nadzwyczajnego.. Nie robiło to na niej żadnego znaczenia.. Była tylko bardziej zdziwiona i zaskoczona reakcją Piotra, który nie wykazywał większych emocji.

- Ty nawet nie wiesz ile ja na to czekałem.. Codziennie modliłem się, żebyś nie przestała mnie kochać.. Dzień w dzień przez te trzy lata o niczym innym nie myślałem..- Piotr mówiąc to nachylił się nad Haną i dość subtelnie ją pocałował.. Dopiero wtedy poczuł, że z jego oczu uroniła się jedna, wolna łezka, swobodnie spływając po jego policzku… Hana sama otarła mu ją opuszkami swych palców..

- Co z Filipem ?- zapytał od razu, gdy tylko oderwał usta, od warg ukochanej..

- Jak widziałeś.. Poszedł sobie..- to wyznanie również nie wywołało na Hanie większego uznania.. Nic ją to nie ruszyło, przez co utwierdziła się tylko, że tak naprawdę nic do niego przez te wszystkie lata nie czuła.

- Rozwiedziesz się z nim ?- Piotr dalej drążył temat, jakby obawiał się o swoją pozycję przy Hanie..

- Mhm.. To tylko kwestia czasu..- mówiąc to Hana, uśmiechnęła się najszczerzej jak tylko umiała w stronę ukochanego..

Tym razem obydwoje wiedzieli, że wszystko wraca na odpowiednią drogę.. Może w końcu tym razem, uda im się być w pełni spełnieni jak i szczęśliwi.. Może w końcu stworzą pełną rodzinę.. Hana, Zuzia i Piotr..

***

Minął ponad miesiąc.. Przez ten cały czas, mimo iż Hana z Piotrem wyznali sobie miłość, wcale oficjalnie do siebie nie wrócili.. Przez te ostatnie kilka tygodni, ich córka Zuzia w końcu wyszła ze szpitala.. Teraz nastał czas, by w końcu powiedzieć jej, że Wujek Piotr wcale nie jest jej wujkiem tylko Tatusiem.. Wiedzieli, że tą nowiną nieco wywrócą jej świat do góry nogami, lecz nie było innej opcji.. Piotr jeszcze nie zdążył rozstać się z Gabrysią, gdyż miała problemy rodzinne i Gawryło nie chciał dokładać jej kolejnych niemiłych przeżyć..

Piotr stał właśnie przed drzwiami od mieszkania Hany.. Wcześniej przywiózł ją i Zuzię do domu, a teraz bał się tam do nich wejść.. Bał się reakcji Zuzi na wiadomość, że jest jej Ojcem.. To wszystko działo się strasznie szybko.. W dodatku ta cała Gabi, która jest w totalnej rozsypce jak i Kevin, który zaczął do Piotra mówić „tato”.. Za dużo rzeczy jak na jednego człowieka.. Po prostu..

Po chwili Piotr jednak zapukał do drzwi.. Niemalże natychmiast otworzyła mu je Hana, obdarowując mężczyznę dość miłym uśmiechem..

- Wchodź, wchodź..- powiedziała od razu, otwierając szerzej drzwi..

- Zuzia śpi ? – zapytał, gdy tylko wszedł do salonu..

- No właśnie przed chwilą zasnęła.. – Hana spojrzała na Piotra dwuznacznie.. – Chyba się tym tak bardzo nie denerwujesz..- dodała od razu, stając tuż za plecami mężczyzny..

- Szczerze ? denerwuję się bardziej niż kiedykolwiek.. Jeszcze nigdy nie czułem tak ogromnej presji w moim życiu..- Piotr mówiąc to, obrócił się w stronę Hany..

- Będzie dobrze.. Mała i tak Cię lubi..

- Mhm.. Tylko, że do tej pory miała jednego tatę..- Filipa..- Piotr zabrzmiał nieco sarkastycznie lecz wcale nie miał takiego planu..

Od razu zobaczył przytłoczoną twarz ukochanej, więc podszedł krok do przodu by objąć ją w tali.. Powoli odgarnął z jej twarzy kosmyk blond włosów, po czym dość czule pocałował.. Od razu przywarli do siebie..

Tak naprawdę przez ten cały miesiąc zbliżyli się do siebie raptem kilka razy, zaprzestając oczywiście na samym całowaniu się.. Jakoś nie mieli do innych rzeczy głowy, szczególnie gdy ich mała córeczka dalej leżała w szpitalu..

- Stęskniłem się za Tobą..- powiedział Piotr, patrząc się dwuznacznie na Hanę.. Ona już nic nie odpowiadając zaczęła go ponownie całować, jednocześnie zaradnie odpinając jego koszulę..

Mimo iż dawno nie „praktykowała” umiejętnie zdjęła z ukochanego koszulę.. On nie pozostał jej dłużny i również pozbył się górnej części jej garderoby..

Po kilku bardziej namiętnych pocałunkach, skierowali się w stronę sypialni.. Delikatnie zamknęli za sobą drzwi, by przypadkiem ich córka nie weszła do pokoju.. I tak dopiero zasnęła, więc sporo czasu powinni mieć dla siebie.

W końcu położyli się na łóżku już w samej bieliźnie.. Piotr delikatnie zsunął z Hany stanik, jednocześnie okrywając ich ciała delikatną poszewką, ponieważ jakby nie patrzeć było chłodno, mimo iż w obojgu wnętrzu palił się dosłownie ogień..

- Kocham Cię..- powiedzieli niemalże jednocześnie, gdy tylko na chwilę oderwali się od siebie by załapać powietrza do płuc, gdyż brakowało im już oddechu..

Para od razu wybuchła śmiechem.. Mimo wszystko wrócili do gorących pocałunków i pieszczot, które były przepełnione ogromnym pożądaniem, pragnieniem, a najbardziej miłością…

Wydawałoby się, że wszystko zmierza ku szczęściu HaPi.. Niestety jeszcze zawisną nad nimi czarne chmury ! :<

30 KOM= NEXT !  <3   JEST 2 CZ OPO NA http://hapireallove.blogspot.com/