Opowiadanie 2.Cz.49 ♥

LEKKIEGO CUKRU CIĄG DALSZY :D!! CIEKAWE KIEDY SAMI SIĘ STĘSKNICIE ZA DRAMATEM ;>

PS. Dzięki za ponad 1000 wejść filmiku !

Może macie jeszcze jakieś sugestie do muzyki pasującej do HaPi ? :)

http://www.youtube.com/watch?v=PWOmF5AcP8o

Do po południa nie wyszliśmy z sypialni. Rozmawialiśmy przez ten czas o wszystkim i o niczym.. Kiedy tylko za bardzo zapatrzyłam się w Piotra, od razu rozmyślałam jak to teraz będzie. Jednego bowiem na tą chwile byłam pewna..- Na pewno nie pozwolę mu umrzeć, choćbym miała przez to poruszyć niebo i ziemię. Był on dla mnie zbyt ważny i nawet nie wyobrażałam sobie bez niego życia.

- Musimy się zaraz zbierać..- oznajmił po krótszej chwili ciszy Piotr, ponownie zagarniając mi niesforny kosmyk włosów za ucho..

To tylko dało mi do myślenia, że powinnam w końcu udać się do fryzjera. Już dawno temu miałam pocieniować te swoje oporne włosy i jakoś do tej pory nie miałam na to czasu. Może choć teraz się w końcu tam wybiorę. :D

- W zasadzie to chyba stracę pracę. Tretter mnie powiesi za te ciągłe branie urlopu.

- Przecież teraz całe trzy tygodnie chodziłaś dzień w dzień do pracy..- widziałam jak Piotr za wszelką cenę chciał mnie jakoś pocieszyć..- Poza tym, nawet jeśli to nie ma wielkiej tragedii.. Mam pieniądze.

Na te słowa aż popatrzyłam na niego spod byka. Co on sobie myślał ? Że może lecę na jego kasę ? Strasznie mnie tym zirytował.

- Na pewno nie będę czyjąś utrzymanką..- odparłam oburzona, krzyżując ręce na wysokości klatki piersiowej.

- A kto mówi o utrzymance ? Kocham Cię i chcę żebyś miała wszystko czego sobie tylko zapragniesz..

- Mhm.. I jeszcze może mam siedzieć wtedy w domu ?- zapytałam dalej poirytowana.

- Nie..- Piotr aż zaśmiał się pod nosem..- Chociaż to by oznaczało, że miałbym Cię na wyłączność..- dodał dalej rozbawiony, puszczając w moją stronę oczko.

Czy on naprawdę się niczym nie przejmował ? Czy to, że jest chory nie miało dla niego jakiegokolwiek znaczenia ? Zadawałam sobie w kółko jedne i te same pytania. Z każdą chwilą tylko się utwierdzałam w tym, że jemu naprawdę nie zależy na tym jak to będzie.. Szkoda tylko, że patrzy na samego siebie.. Wielka szkoda..

- A tak właściwie to co Ty robiłeś przez ten czas ?- olśniło mnie w jednej chwili.

- Jaki czas ?

- No kiedy wziąłeś urlop w szpitalu..- aż przewróciłam oczami bo inaczej nie mogłam.

- Byłem w Krakowie.

- A nie przypadkiem z Moniką ?- sama nie wiem dlaczego musiałam napomknąć o tej wywłoce.. *.* Po prostu na jej samą myśl, robiło mi się niedobrze..

- Przedwczoraj wróciłem z Krakowa i dopiero wczoraj się z nią spotkałem.. Byliśmy na kawie, a jako, że jechała do swojej siostry do kliniki to zgarnęła mnie po drodze.

- Skoro masz pieniądze to nie stać Cię na taksówkę ? A poza tym, czemu nie masz samochodu ?- faktycznie nawet pod blokiem nie widziałam ani jego volva, ani polcika.

- Miałem wypadek..- przyznał się po dłuższej chwili, ściszając jednocześnie głos.. Miałam nadzieję, że sobie żartuje.. Kiedy jednak popatrzył na mnie zagadkowo, wiedziałam że tylko czeka aż zrobię mu jakąś awanturę.

Na całe szczęście wzięłam trzy głębokie wdechy i dopiero po nich się odezwałam.

- Coś narobił ?- naprawdę starałam się zachować stoicki spokój.

- Zwykła stłuczka na skrzyżowaniu. W dodatku nie z mojej winy. Dopiero pod koniec tygodnia mam odebrać auto z warsztatu, bo cała ośka jest do wymiany.

- Ośka ?- nawet nie wiedziałam o czym on mówi, lecz ten błysk w jego oku zdradzał tylko jego zainteresowania mechaniką.

- No oś..- zaczął tłumaczyć, lecz widząc moje zakłopotanie w oczach od razu przełożył to na polski..- Jest to odległość pomiędzy środkiem przedniego i tylnego koła.

- No tak..- odparłam, dalej zielona w tym wszystkim.

- W sumie to zdziwiłbym się, gdybyś wiedziała o co mi chodzi..- dodał jeszcze Piotr wstając z łóżka. W końcu wyciągnął z szafy czarny garnitur, który jak sam mówił : „ jest na specjalnie okazje”. Trochę mnie to zaintrygowało.

Patrzyłam jak na szybko zakłada spodnie, a potem białą koszulę z czarnym kołnierzykiem, guzikami jak i mankietami. Buty założył również eleganckie, szybko je sznurując. Do tego wszystkiego tylko włożył równie klasyczną, a zarazem elegancką marynarkę. W życiu bym nie powiedziała, że jemu cokolwiek dolega..
Swoją drogą bałam się zapytać co takiego dokładnie mu jest. Chyba zarówno on, ani ja nie byliśmy gotowi na tego typu rozmowę.

- A Ty masz zamiar iść tak ubrana ?- odruchowo zmierzył mnie od góry do dołu, przez co tylko się zarumieniłam.. Pomijając moją przykrótką i w dodatku jakąś starą piżamę, która jakimś cudem została w komodzie, jak i koronkowe stringi nie miałam na sobie nic.

- A w czym mam iść ? Jedyną moją koszulkę jaką miałam na miejscu podarłeś, a innych rzeczy tutaj nie mam..

- Chyba mnie nie doceniasz Hana..- odparł, uśmiechając się przy tym nonszalancko. Kiedy tylko zapiął ostatni guzik od koszuli, ponownie sięgnął do szafy. Na samej górze, był jakiś karton. Ściągnął go bez wysiłku, kładąc na łóżku.

Ciekawiło mnie co tam jest i wcale długo czekać nie musiałam by się dowiedzieć. Ściągnął wieczko z kartonu, a potem wyciągnął stamtąd jakieś papierowe torby. Już po nazwie na ów siatkach wiedziałam, że to dość kosztowne rzeczy.

- Bierz co chcesz.- oznajmił dumnie wypinając przy tym pierś.

- Skąd to masz ?- zapytałam, niepewnie wyciągając z tych wszystkich toreb kolejne rzeczy. Było tam kilka sukienek, które same w sobie miały klasę. Do tego na dnie znalazłam nawet buty od Armaniego ! 
Czy on nie ma naprawdę na co wydawać pieniędzy ?

- Powiedzmy, że każda z tych rzeczy miała być dla Ciebie prezentem.

- Nawet buty ? Przecież to przynosi pecha.

- Buty akurat są od mojej matki.. Ostatnim razem jak była to je przywiozła, ale widząc nasze relacje stwierdziła, że nie wypada Ci tego dawać..- Piotr odruchowo wzruszył ramionami, przeglądając się jeszcze w lustrze.

Odruchowo przeczesał ręką swe włosy, by tylko poprawić swoją fryzurę po seksie. :D

- I mi chyba nie wypada tego przyjmować..- odparłam pod nosem, przez co Piotr aż obrócił się na pięcie. Spojrzał na mnie z politowaniem i już wiedziałam, że ta dyskusja nie ma sensu..

- Pomóc Ci może coś wybrać ?- zaoferował bardzo podekscytowany, czym mnie tylko bardziej zdziwił.

- My się dokądś wybieramy ?- zapytałam z czystej ciekawości.

- No jak już mówiłem. Wieczór mamy zajęty.

- Co wymyśliłeś ?

- To już także mówiłem.. Dowiesz się w swoim czasie.

- Wiesz, że nienawidzę niespodzianek ?

- Z tej powinnaś być zadowolona. Raczej..- dodał Piotr, wychodząc z sypialni.

Najpewniej chciał żebym w spokoju i bez jego gadania się w końcu ubrała. Sama już nie wiedziałam co mam wybrać z tych rzeczy, ale na pewno coś szykownego spoglądając na samą kreacje Piotra. Swoją drogą, co on znowu wymyślił ?

Miałam tylko nadzieję, że nie jakiś teatr czy operę bo na to nie miałam najmniejszej ochoty. Kiedy już zakładałam sukienkę znowu zakręciło mi się w głowie. Dobrze, że oparłam się o ramę od łóżka, bo inaczej najpewniej bym upadła.

Może to jest chociaż jakaś myśl ? Wtedy najpewniej zostalibyśmy w domu, a nie bawili się w jakieś przebieranki.

Nie chciało mi się nic robić z włosami, więc zostawiłam je w takim lekkim nieładzie, dodając minimalnie lakieru. Kilka pociągnięć tuszem do rzęs, trochę pudru i już jakoś wyglądałam. Dobrze, że chociaż zapomniałam wziąć stąd moich kosmetyków. Dzięki temu choć teraz nie zostałam na lodzie. :D

Założyłam do kremowej sukni te buty od matki Piotra.

Były wygodne i to bardzo, ale jednak tak wysoki obcas na platformie przewyższał nawet moje możliwości. Mimo to postanowiłam być twarda. :D

Miałam już wyjść z sypialni, kiedy nagle zakręciło mi się ponownie w głowie. Jakby tego było mało to jeszcze coś zaczęło mnie kuć w podbrzuszu. Musiałam nawet na spokojnie wziąć dwa wdechy, by to jakoś „przełknąć”..

W końcu wyszłam z pokoju robiąc przy tym dobrą minę do złej gry.. Dalej czułam się dziwnie. Już nawet nie chodziło o te zawroty głowy, a o to dziwne uczucie w podbrzuszu. Miałam tylko nadzieję, że Piotruś nic nie zauważy. Jeszcze by brakowało tego jego marudzenia.. !

- Możemy iść..- powiedziałam nieco głośnej gdy zauważyłam, że ten ponownie stoi zapatrzony w oknie.

Na moje słowa od razu się obrócił, uśmiechając się przy tym dość szeroko. Zmierzył mnie od góry do dołu, a ja miałam ochotę zapaść się pod ziemię. Dosłownie.

- Przesadziłam ?- zapytałam gdy Piotr dalej nie wydobył z siebie słowa.

Kiedy jednak pokręcił przecząco głową, nie spuszczając ze mnie wzroku już sama nie wiedziałam o co mu chodzi.

- Wyglądasz idealnie..- szepnął w końcu pod nosem, że ledwo co usłyszałam.

- Tobie również nic nie brakuje. Szkoda tylko, że dalej nie wiem po co te nasze wieczorowe stroje ?

- Niespodzianka Hana..- Piotr aż prychnął pod nosem..- Chociaż nie powiem.. Opcja pozostania w domu i ściągnięcia z Ciebie tej seksownej sukienki jest kusząca.- W końcu podszedł do mnie o kilka kroków, stając twarzą w twarz..- I tak nas to nie ominie..- dodał jeszcze, delikatnie muskając moich ust.

Kiedy ponownie nasze wargi się spotkały już miałam nadzieję, że jednak zostaniemy w domu kiedy Piotr się w końcu opamiętał.. Dlaczego on musiał być tak uparty ? No dlaczego ?! W sumie zawsze stawiał na swoim i mogłabym się już przyzwyczaić.. :D

Wyszliśmy z mieszkania po krótkiej chwili. Szliśmy w ciszy i jakoś jedyne o czym wtedy myślałam to o tym, co takiego czeka nas tego wieczoru ?

Po cichu już wiedziałam o co może chodzić, ale wolałam się nie upewniać. Choć ten jeden raz miałam zamiar naprawdę ucieszyć się z tak uroczej niespodzianki.. <3

KOOMENTUJCIE !

WIECIE, ŻE IM WIĘCEJ TYM SZYBCIEJ DAJE NEXTA BO TO MOTYWUJE ! :D

Gdzie nasze drogie HaPi się wybiera ?